¡Bienvenidos!

¡Bienvenidos!

viernes, 27 de enero de 2012

GLADIADOR

"Gladiador"

Hoy estuve en tu campo de batalla y aprecié, en carne viva, la real imagen de la sinrazón. Pude, por fin, sentir el aliento de tanta lucha, de tanto coraje, de tanta entrega por mantenerte entre nosotros y, en silencio, contemplé las huellas que dejaron en tu cuerpo las filas enemigas. Acompañé a tus laderos, embebidos con esa fortaleza que sólo ellos son capaces de mantener y me contagiaron. Sé que vas a seguir afilando tus armas y que no vas a claudicar tan fácilmente. Benjamín, mi querido gladiador, me diste una gran lección y con la imagen de tu contienda continuaré mi camino, el mismo que nos encontró hace un tiempo y el que me llevará, algún día, a compartir ese encuentro tan esperado de brasas encendidas y comida calentita.

Hugo Accardi



"Gladiador"

Hoje estive no teu campo de batalha e apreciei, em carne viva, a verdadeira imagem da injustiça. Pude, por fim, sentir o alento de tanta luta, de tanta coragem, de tanta entrega por manter-te entre nós e, em silêncio, contemplei as marcas que as agulhas inimigas deixaram no teu corpo. Observei os teus acompanhantes, tomados com essa fortaleza que só eles são capazes de manter e me contagiaram. Sei que vais seguir afiando tuas armas e que nãos vais vacilar tão facilmente. Benjamin, meu querido gladiador, hoje me deste uma grande lição e com a imagem da tua luta continuarei meu caminho, o mesmo que nos encontrou faz algum tempo e o que me levará, algum dia, a compartilhar esse encontro tão esperado de brasas acesas e comida quentinha.

Traducido al portugués por Ana Claudia Bertrand Mesquita (@BertrandCacau)



"Gladiateur"

Aujourd’hui j’ai été sur ton champ de bataille et j’ai apprécié, à même la chair, la réelle image de la déraison. J’ai pu, enfin, sentir la respiration de tant de lutte, de tant de courage, de tant de don de soi pour te maintenir parmi nous et, en silence, j’ai contemplé les traces que les lignes ennemies ont laissées sur ton corps. J’ai accompagné tes assistants, imbibés de cette force que eux seuls sont capables de maintenir et m’ont contaminé. Je sais que tu vas continuer d’aiguiser tes armes et que tu ne vas pas te rendre aussi facilement. Benjamin, mon cher gladiateur, tu m’as donné une grande leçon et avec l’image de ton conflit je continuerais mon chemin, le même qui nous a trouver il y a quelque temps et celui qui me conduira, un jour, à partager cette rencontre tant attendue de braises allumées et repas bien chaud.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)

viernes, 13 de enero de 2012

PALABRAS

"Palabras"

Desde que nacemos convivimos con las palabras, primero a través de los oídos y luego para hacernos entender. Nos acompañarán a lo largo del camino convirtiéndonos en personas con los vaivenes de nuestros cambios corporales. Las incorporaremos y desecharemos a través de los años con el propósito de nutrirnos con las mejores. Creceremos en la medida que hagamos uso digno de cada una y las conservaremos hasta el último de nuestros días. Pero hay algo superior a ellas, más poderoso, nuestros silencios. Por eso, el día que puedas percibir el mío con claridad, recién allí comprenderás aquellas palabras que me lastiman cuando callo y ese, sólo ese, será el exacto momento de dejarlas fluir, pues ya no tendré más necesidad de seguirlas guardando.

Hugo Accardi



"Palavras"


Desde que nascemos convivemos com as palavras, primeiro através dos ouvidos e, em seguida, para nos fazermos entender. Nos acompanharão ao longo do caminho convertindo-nos em pessoas com os vaivéns das nossas mudanças corporais. As incorporamos e descartamos através dos anos com o propósito de absorvermos as melhores. Crescemos na medida em que fazemos uso digno de cada uma e as conservaremos até o último dos nossos dias. Mas, existe algo que é superior a elas, mais poderoso, nossos silêncio. Por isso, o dia que possas perceber o que sou com clareza, aí compreenderás aquelas palavras que me ferem quando calo e esse, somente esse, será o exato momento de deixá-las fluir, pois já não terei mais necessidade de continuar guardando-as.

Traducido al portugués por Ana Claudia Bertrand Mesquita (@BertrandCacau)



"Parole"


Sin dalla nascita viviamo a contatto con le parole, prima attraverso le orecchie e poi per farci capire. Ci accompagnano lungo la strada diventando persone con i capricci dei cambiamenti dei nostri corpi. Le incorporiamo e rifiutiamo nel corso degli anni al fine di alimentarci con le migliori. Cresciamo a seconda del degno uso di ognuna di esse e le conserviamo fino alla fine dei nostri giorni. Ma c'è qualcosa di grande di esse, di più potente, i nostri silenzi. Per questo, il giorno che riuscirai a percepire chiaramente il mio, solo allora capirai quelle parole che mi feriscono quando resto zitto e quello, e solo quello, sarà il momento esatto per farle scorrere, allora non avrò più bisogno di continuare a trattenerle.


Traducido al italiano por Irene Tettamanti (@iretettamanti)



"Des Mots"

Depuis notre naissance nous cohabitons avec les mots, en primer à travers les oreilles et ensuite pour nous faire comprendre. Ils nous accompagneront tout au long du chemin en nous convertissant en personnes avec les va-et-vient de nos changements corporels. Nous les incorporeront et déferont à travers les années dans le but de nous nourrir des meilleurs. Nous grandirons à mesure que nous ferons digne usage de chacun et les conserverons jusqu’au dernier de nos jours. Mais il y a quelque chose de supérieur à eux, plus puissant : nos silences. Pour cela, le jour où tu pourras percevoir le mien avec clarté, à ce moment là tu comprendras ces mots qui me blessent quand je me tais et celui-là, seulement celui-là, sera le moment exact de les laisser couler, car je n’aurais plus besoin de continuer à les garder.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)



"Words"

Since we are born we live with the words, first through hearing and then for people to understand us. They will accompany us along the way becoming people with the swayings of our body changes. We will incorporate and waste them through the years in order to nurture the best. We will grow as we make worthy use of each one and we will conserve them to the last one of our days. But there is something superior to them, more powerful, our silences. Therefore, the day you can clearly perceive mine, only then you will understand those words that hurt me when I keep silent and that, only that, will be the exact moment to let them flow, then I will no longer have the need to continue saving them.



"Зборови"


Од раѓање живееме со зборовите, најпрво преку слухот, а потоа за луѓето да не разберат. Тие не придружуваат на патот да станеме луѓе со специфичниот карактер промените на нашето тело. Ќе ги прифатиме и отфрлиме во текот на годините, со цел да се негуваат најдобрите. Ќе растеме додека достојно го користиме секој од нив и ќе ги зачувуваме до последниот од нашите денови. Но, постои нешто поголемо од нив, помоќно, нашите тишини. Затоа, дента кога јасно ќе можеш да ја забележиш мојата, само тогаш ќе ги разбереш оние зборови кои ме повредуваат кога молчам и тој, само тој, ќе биде точниот момент за да започната да течат, тогаш нема да имам потреба да продолжам да ги чувам во мене.

Traducido al inglés y macedonio por Jovanka Chikova (@yoyo_jj)

viernes, 6 de enero de 2012

UN NUEVO EXAMEN

"Un nuevo examen"

En la absurda soledad que volvió a conquistarme voy tras los pasos del "ya fue" con la intención de recuperar el "ya vendrá". La vida nos pone a prueba permanentemente y en el diario devenir debemos tomar decisiones. No se puede estar dividido o, si se quiere, pretender multiplicarse. Parece un sinsentido, pero las matemáticas son exactas, es imposible restar cuando se busca sumar. Hoy mi naturaleza hizo lo suyo y no hubo más remedio que acompañarla. Sólo el tiempo, juez de cada acto, bajará su martillo sentenciando el error o ratificando la conducta. Seguramente esto podrá verse con más claridad en el futuro, pero para eso es necesario rendir un examen al despertar cada mañana. La nota preguntarán? la conoceremos al apoyar nuestra cabeza sobre la almohada.

Hugo Accardi


"Um novo exame"

Na absurda solidão que voltou a me conquistar vou atrás dos passos do que "já passou" com a intenção de recuperar o que "estar por vir". A vida nos põe a prova permanentemente e no cotidiano devemos tomar decisões. Não se pode estar dividido ou, se quiser, pretender se multiplicar. Parece uma incoerência, mas a matemática é exata, é impossível diminuir quando o que se procura é somar. Hoje minha natureza fez sua parte e não houve outro remédio a não ser acompanhá-la. Só o tempo, juiz de cada ato, baixará seu martelo sentenciando o erro ou ratificando a conduta. Com certeza isto poderá se ver com mais claridade no futuro, mas para isso é necessário prestar um exame ao despertar a cada manhã. E a nota, vocês me perguntarão? A conheceremos ao apoiar nossa cabeça no travesseiro.

Traducido al portugués por Ana Claudia Bertrand Mesquita @BetrandCacau)



"Un nuovo esame"

Nella solitudine assurda che è tornata a conquistarmi vado dietro alle orme del "già passò" con l'intenzione di recuperare il "che succedará". La vita ci mette costantemente a prova ed ogni giorno dobbiamo prendere delle decisioni. Non si può essere diviso o, se volete, volersi moltiplicare. Sembra una sciocchezza, ma la matematica è precisa, è impossibile sottrarre quando si cerca di aggiungere. Oggi, la mia natura ha preso il sopravvento e non c'era altra possibilità se non di accompagnarla. Solo il tempo, giudice di ogni atto, lascerà cadere il suo martello sentenziando l'errore o rettificando il comportamento. Sicuramente ciò potrà essere visto più chiaramente in futuro, ma per questo è necessario fare un esame al risveglio di ogni mattina. La nota, chiederete? la sapremo appoggiando la nostra testa sul cuscino.

Traducido al italiano por Irene Tettamanti (@iretettamanti)



"Un nouvel examen"

Dans l’absurde solitude qui est revenu me conquérir je vais derrière les pas du “c’est passé” avec l’intention de récupérer le “ca viendra”. La vie nous met à l’épreuve en permanence et dans le devenir quotidien nous devons prendre des décisions. On ne peut pas être divisé ou, si on veut, prétendre se multiplier. Ca parait un non-sens, mais les mathématiques son exactes, il est impossible de soustraire quand on cherche à additionner. Aujourd’hui ma nature à fait des siennes et il n’y a pas eu autre remède que de l’accompagner. Seul le temps, juge de chaque acte, abaissera son marteau punissant l’erreur ou ratifiant la conduite. Surement que ceci pourra se voir avec plus de clarté dans le future, mais pour cela il est nécessaire de passer un examen en se réveillant chaque matin. La note demanderez-vous? Nous la connaitrons en posant notre tête sur l’oreiller.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)



"Un nou examen"

En l'absurda solitud que va tornar a conquistar-me vaig darrera els passos del "ja va ser" amb la intenció de recuperar el "ja vindrà". La vida ens posa a prova permanentment i al diari esdevenir hem de prendre decisions. No es pot estar dividit o, si es vol, pretendre multiplicar-se. Sembla un contrasentit, però les matemàtiques són exactes, és imposible restar quan es busca sumar. Avui la meva naturalesa va fer lo seu i no hi va haver més remei que acompanyar-la. Només el temps, jutge de cada acte, baixarà el seu martell sentenciant l'error o ratificant la conducta. Segurament això es podrà veure amb més claredat en el futur, però per això cal fer un examen en despertar cada matí. La nota preguntaran? la coneixerem al recolzar el nostre cap sobre el coixí.

Traducido al catalán por Verónica Quero (@veroqt)



"A new exam"

In the absurd solitude that conquered me again I follow the steps of what "it was", attempting to recover what "shall come". Life tests us constantly and daily we must make decisions. You cannot be divided or, if you will, pretend multiplied. An absurdity it seems, but the math are exact, it is impossible to subtract when is sought to add. Today my nature did its own and there was no choice but to accompany it. Only time, judge of every act, will drop its hammer sentencing the error or ratifying the conduct. Surely this could be seen with more clarity in the future, but for that it is necessary to take an exam upon awaking each morning. The note you ask? we know it upon laying our head on the pillow.



"Новиот испит"

Во апсурдната осаменост која ме освои повторно ги следам чекорите на "веќе беше" со намера да се врати "ќе дојде". Животот постојано не става на искушенија и секојдневно мора да се донесуваат одлуки. Не може да се поделиш или, ако се сака, да се размножи. Се чини бесмислено, но математиките се точни, невозможно е да се одзема кога се бара да се собира. Денес мојот карактер го направи своето и немаше друг избор освен да го придружувам. Само времето, судија на секој акт, ќе го спушти својот чекан казнувајќи ја грешката или потврдувајќи го однесувањето. Сигурно ова ќе може да се види со поголема јасност во иднина, но за тоа потребно е да се полага испит со будење секое утро. Оцената ќе прашаат? ќе ја дознаеме по одморајќи ја нашата глава на перницата.

Traducido al inglés y al macedonio por Jovanka Chikova (@yoyo_jj)