¡Bienvenidos!

¡Bienvenidos!

Entradas populares

jueves, 15 de diciembre de 2011

CRECER

"Crecer"

Hola chicos, seguramente muchos de ustedes no me conocen. Me presento: simplemente soy alguien que desde la palabra escrita permite que naveguen por sus sentimientos. Hoy, sorpresivamente, tengo la oportunidad de expresarme ante esta linda comunidad de oyentes y aquí estoy llegando a sus oídos.

Diciembre es un mes de reflexiones para todos nosotros, es un mes en el que hacemos un balance de lo que dejamos atrás y nos preparamos con renovada energía para lo que vendrá. Nunca pierdan la frescura. La vida es muy corta y es necesario transcurrirla dando pequeños pasos, el camino está lleno de matices, no todo es blanco o negro, existen los grises e infinidad de colores para hacer que cada día sea único e irrepetible.

Habrá quienes se empecinen en correr, pueden hacerlo, pero en medio de su carrera dejarán de apreciar maravillosos paisajes. Lo triste es, además, que en su diaria travesía arrastrarán consigo a quienes desean contemplar el camino. Por favor, pido que se detengan y observen lo que están abandonando. Este es mi grito, aunque silencioso, para que de una vez por todas abran los ojos y vean que no hace falta llegar antes a la meta cuando en el trayecto no se percibe más que la propia inseguridad.

En esta hermosa travesía en la que diariamente aprendemos a vivir, podremos perder muchas cosas y ganar otras, todo depende de nosotros, de vencer las dudas de las que a veces somos víctimas, de saber tomar una decisión y mantenerla hasta el final, o desear algo y hacer lo que esté a nuestro alcance por lograrlo. Si obtenemos éxito en conseguirlo sería fantástico, y si por lo contrario se frustra lo que pretendimos, nos queda la satisfacción de que dimos nuestro mejor esfuerzo intentándolo.

Por último, levantando mi copa para brindar con ustedes en estas Fiestas, los dejo con esto que escribí hace tiempo:

La vida es una gracia de Dios, por eso debemos disfrutarla.
El amor es un gran misterio, entonces hay que develarlo.
Un beso siempre es necesario, no lo escatimemos.
Un abrazo es indispensable, estemos dispuestos a darlo.
Una caricia es deseada, tengamos nuestras manos preparadas.
La libertad es incomparable, no nos encerremos.
Los sentimientos nos guían, no dejemos de escucharlos.

Porque si no los escuchamos, si nos encerramos, si no somos capaces de acariciar, abrazar o besar, no sabremos lo que es amar y, por tanto, jamás disfrutaremos del maravilloso juego de vivir.

Hugo Accardi



"Crescere"

Ciao, ragazzi, sicuramente molti di voi non mi conoscono. Mi presento: sono semplicemente qualcuno che attraverso la parola scritta permette agli altri di navigare per i suoi sentimenti. Oggi, inaspettatamente, ho l'opportunità di esprimermi dinanzi a questa bella comunità di ascoltatori ed eccomi che sto arrivando alle vostre orecchie.

Dicembre è un mese di riflessioni per tutti noi, è un mese in cui facciamo un bilancio di ciò che ci lasciamo alle spalle e ci prepariamo con rinnovata energia a quello che verrà. Non perdete mai la freschezza! La vita è troppo corta ed è necessario trascorrerla facendo piccoli passi, la strada è piena di pastelli, non tutto è bianco o nero, esistono il grigio e un'infinità di colori per fare in modo che ogni giorno sia unico e irripetibile.

Ci sarà chi insisterà per correre, potete farlo, ma durante la vostra corsa perderete l'opportunità di apprezzare paesaggi meravigliosi. La cosa triste è, inoltre, che nel vostro attraversamento quotidiano trascinerete con voi le persone che desiderano contemplare la strada. Per favore, vi chiedo di fermarvi e di osservare ciò che è abbandonato. Questo è il mio grido, anche se silenzioso, affinché una volta per tutte apriate gli occhi e vediate che non c'è bisogno di arrivare prima alla meta quando per il tragitto non si percepisce niente se non la proprio insicurezza.

In questa bellissima attraversata in cui quotidianamente impariamo a vivere, potremo perdere molte cose e guadagnarne altre, tutto dipende da noi, dal vincere i dubbi dei quali a volte siamo vittime, dal saper prendere una decisione e mantenerla fino alla fine, o dal desiderare qualcosa e fare tutto il possibile per ottenerlo. Se riuscissimo ad ottenerlo, sarebbe fantastico, e se al contrario non ci riusciamo, ci resta la soddisfazione di esserci sforzati provandoci.

Infine, alzando il mio bicchiere per brindare con voi queste Feste, vi lascio con questo che ho scritto tempo fa:

La vita è una grazia di Dio, perciò dobbiamo godercela.
L'amore è un gran mistero, allora dobbiamo svelarlo.
Un bacio è sempre necessario, non conserviamoceli.
Un abbraccio è indispensabile, dobbiamo essere disposti a darne uno.
Una carezza è deisderata, teniamo pronte le nostre mani.
La libertà è incomparabile, non ci chiudiamo.
I sentimenti ci guidano, non smettiamo di ascoltarli.

Perché se non li ascoltiamo, se ci chiudiamo, se non siamo capaci di accarezzare, abbracciare o baciare, non sapremo cosa significa amare e, perciò, non godremo mai del meraviglioso gioco della vita.

Traducido al italiano por Donato Califri (@DonyCasiAngel)



"Grandir"

Salut tous le monde, sûrement que beaucoup d’entre vous ne me connaissent pas. Je me présente : je suis simplement quelqu’un qui depuis le mot écrit permet que vous naviguiez par ses sentiments. Aujourd’hui, surprenamment, j’ai l’opportunité de m’exprimer devant cette jolie communauté d’auditeurs et d’ici j’arrive à leurs oreilles.

Décembre est un mois de réflexion pour nous tous, c’est un mois où nous faisons le bilan de ce que nous laissons derrière et nous nous préparons avec une énergie renouveler à ce qui viendra. Ne perdez jamais la fraicheur. La vie est très courte et il est nécessaire de la parcourir à petit pas, le chemin est rempli de nuances, tout n’est pas blanc ou noir, il existe des gris et une infinité de couleur pour faire que chaque jour soit unique et non répétable.

Il y aura ceux qui persistent à courir, ils peuvent le faire, mais au milieu de leur course ils arrêteront d’apprécier des paysages merveilleux. Ce qui est triste c’est que, en plus, dans leur traversée quotidienne ils traineront avec eux à ceux qui souhaitent contempler le chemin. S’il vous plait, je demande que vous vous arrêtiez et observiez ce que vous êtes en train d’abandonner. Ceci est mon cri, bien que silencieux, pour qu’une fois pour toutes vous ouvriez les yeux et voyiez qu’il n’est pas nécessaire d’arriver plus tôt au but quand pendant le trajet on ne perçoit plus que la propre insécurité.

Dans cette belle traversée dans laquelle nous apprenons à vivre quotidiennement, nous pourrons perdre beaucoup de chose et en gagner d’autres, tout dépend de nous, de vaincre les doutes desquels nous sommes parfois victimes, de savoir prendre une décision et la maintenir jusqu’à la fin, ou de désirer quelque chose et faire tout ce qui est en notre pouvoir pour le réussir. Si nous réussissons à l’avoir ce sera fantastique, et si au contraire ce que nous avions prétendu échoue, il nous reste la satisfaction d’avoir donner notre meilleur effort en essayant.

En fin, en levant mon verre pour porter un toast en ces Fêtes, je vous laisse avec ceci que j’ai écrit il y a quelque temps :

La vie est une grâce de Dieu, c’est pour cela que nous devons en jouir.
L’amour est un grand mystère, il faut donc le dévoiler.
Un baiser est toujours nécessaire, n’en lésinons pas.
Una accolade est indispensable, soyons disposer à la donner.
Une caresse est désirée, tenons no mains préparées.
La liberté est incomparable, ne nous enfermons pas.
Les sentiments nous guide, n’arrêtons pas de les écouter.

Car si nous ne les écoutons pas, si nous nous enfermons, si nous ne sommes pas capables de caresser, de serrer dans nos bras ou d’embrasser, nous ne savons pas ce qu’est d’aimer et, par conséquent, nous ne jouirons jamais du merveilleux jeu de vivre.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)

miércoles, 7 de diciembre de 2011

2011

"2011"

Qué poco resta para que nos digas adiós! No puedo creer que pronto seas historia si siento que fue ayer que estaba despidiendo a tu antecesor y dándote la bienvenida! Recuerdo muy bien los primeros pasos, hacía rato que no llenaba mi interior con tanta esperanza y así comencé a transcurrirte. Fue duro el camino, muchas de las heridas que se fueron sucediendo hoy resisten convertirse en cicatrices y así, con ellas a flor de piel, acepto transitarte el último tramo. Sé que todo es enseñanza, que nada de lo vivido es casual y que no puedo darme el lujo de abandonar lo sembrado. El tiempo, amigo y enemigo de cada trayectoria, depositará en mis manos la ansiada cosecha y, cuando llegue la hora, retomaré mi título suspendido con absurdos caprichos para volver a disfrutar la fantasía de los cuentos infantiles.

Hugo Accardi



"2011"

Como falta pouco para que nos digas adeus! Não consigo acreditar que logo serás história se sinto que foi ontem que estava me despedindo do teu antecessor e te dando as boas-vindas! Relembro muito bem os teus primeiros passos, fazia tempo que não enchia meu interior com tanta esperança e assim comecei a transcorrer-te. Foi duro o caminho, muitas das feridas que apareceram resistem a se converterem em cicatrizes e assim, com elas a flor da pele, aceito transitar o teu último trecho. Sei que tudo é ensinamento, que nada vivido é casual e que não posso me dar o luxo de abandonar o que foi semeado. O tempo, amigo e inimigo de cada trajetória, depositará nas minhas mãos a ansiada colheita e, quando chegue a hora, retomarei meu título suspenso por conta de absurdos caprichos para voltar a desfrutar da fantasia dos contos infantis.

Traducido al portugués por Ana Claudia Bertrand Mesquita (@BertrandCacau)



"2011"

Manca cosí poco perché tu ci dica addio! Non riesco a credere che presto sarai storia vecchia se sento che è stato ieri che stavo dicendo addio al tuo predecessore e dando a te il benvenuto! Ricordo molto bene i primi passi, era da un po' che non mi riempivo dentro con cosí tanta speranza e cosí ho cominciato a trascorrerti. È stata dura la strada, molte delle ferite che si sono successe oggi resistono al diventare cicatrici e cosí, con loro a fior di pelle, accetto transitare fino all'ultimo momento. So che sono tutti insegnamenti, che niente di ciò che abbiamo vissuto è casuale e che non posso darmi il lusso di abbandonare ciò che ho seminato. Il tempo, amico e nemico di ogni traiettoria, depositerà nella mia mani l'atteso raccolto e, quando sarà arrivata l'ora, riprenderò il mio titolo sospeso con assurdi capricci per tornare a godermi la fantasia delle favole per bambini.

Traducido al italiano por Donato Califri (@DonyCasiAngel)



"2011"

Le peu qui reste pour que nous nous disions adieu ! Je ne peux pas croire que bientôt tu seras histoire ancienne alors que je sens que c’était hier que je disais au revoir à ton prédécesseur et te donnais la bienvenue ! Je me souviens très bien des premiers pas, cela faisait longtemps que je ne remplissais pas mon intérieur d’autant d’espoir et ainsi j’ai commencé à te parcourir. Le chemin a été dur, plusieurs des blessures qui se sont passées aujourd’hui résistent à se convertir en cicatrices et ainsi, avec elles à fleur de peau, j’accepte de parcourir ton dernier tronçon. Je sais que tout est enseignement, que rien de ce qui est vécu n’est casuel et que je ne peux pas me donner le luxe d’abandonner ce qui est semé. Le temps, ami et ennemi de chaque trajectoire, déposera dans mes mains la récolte convoitée et, quand l’heure arrivera, je reprendrais mon titre suspendu avec d’absurdes caprices pour profiter à nouveau de la fantaisie des contes infantiles.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)



"2011"

How little remains so you tell us goodbye! I can't believe that soon you'll be history if I feel like it was yesterday when I was saying goodbye to your ancestor and welcoming you! I remember very well the first steps, for a while I hadn't fill my interior with so much hope and that's how I began to elapse you. The road was hard, many of the injuries that were happening today resist to become scars and thus, with them on the surface, I accept to travel the last section. I know that everything is a lesson, that nothing that is lived is coincidental and that I can't give myself the luxury of abandoning the sown. The time, a friend and an enemy of each path, will place in my hands the desired crop, and when the hour arrives, I will take up again my title abandoned with absurd whims to enjoy one again the fantasy of the children's stories.



"2011"

Колку малку останува за да ни кажеш збогум! Не можам да поверувам дека наскоро ќе бидеш минато, кога чувствувам како вчера да се збогував со твојот предок и ти посакував добредојде! Многу добро се сеќавам на првите чекори, веќе некое време не бев исполнет со толку многу надеж и така започнав да те изминувам. Патот беше тежок, многу од раните кои се случуваа денес се противат да се претворат во лузни, и на тој начин, со нив на површината прифаќам да го изминам последниот дел. Знам дека сé е лекција, дека ништо од доживеаното не е случајно и дека не можам да си го дозволам луксузот да го напуштам посеаното. Времето, пријател и непријател на секоја патека, ќе ја донесе посакуваната жетва во моите раце, и кога ќе дојде времето, ќе ја преземам мојата напуштена титула со апсурдните каприци за повторно да уживам во фантазијата на детските приказни.

Traducido al inglés y macedonio por Jovanka Chikova (@yoyo_jj)



"2011"


כמה מעט זמן נשאר עד שנאמר להתראות! אני לא יכול להאמין שבקרוב תהפכי להיסטוריה ואני עדיין מרגיש כאילו רק אתמול נפרדתי מקודמתך וקיבלתי את פנייך! אני זוכר היטב את צעדיי הראשונים, כבר חלף הרבה זמן מאז שמלאתי את עצמי בתקווה וכך התחלתי לחוות אותך. זאת הייתה דרך קשה, הרבה מהפצעים שנוצרו בדרך היום מתקשים להפוך לצלקות וכך, איתם עדיין חשופים על העור, אני מוכן לעבור את החלק האחרון של המסע. אני יודע שכל דבר הוא שיעור, ששום דבר הוא לא מקרי ושאני לא יכול להרשות לעצמי לנטוש את השדה הזרוע. הזמן, חבר ואויב מכל שביל, ישאירו בידי את התבואה הנחשקת, וכאשר תגיע השעה, אני אשיב לעצמי את הכותרת המושעית עם קפריזות אבסורדיות כדי להנות שוב מהפנטזיה של סיפורי הילדים.


Traducido al hebreo por Tal Rosenzweig (@SuenoAzul)

lunes, 28 de noviembre de 2011

BASTA

"Basta"

Recibí el nuevo cimbronazo con la ventaja de estar esperándolo, aunque debo confesar que guardaba dentro mío algunas gotas de ilusión que pronto se fueron evaporando. Es muy doloroso volver a sentir tu desapego, tu filoso "no" recubierto de sinrazón. Por eso hoy digo basta, decido dejar de ser tu títere y procedo a cortar una a una las cuerdas con las que manejaste mi vida durante esta travesía. Es tiempo de tomar las propias riendas y con ellas trazar el trayecto que me lleve a los brazos de esas dos almas que también se encuentran presas de tu extraño corazón. Esperen princesas, el abuelo otra vez está en marcha y con fuerzas renovadas para reencontrarnos en el camino!

Hugo Accardi



"Basta"

Recibi o novo tremor com a vantagem de estar esperando-o, embora, devo confessar, guardava em mim algumas gotas de ilusão que logo foram evaporando. É muito doloroso voltar a sentir teu desapego, teu cortante "não" coberto de injustiça. Por isso hoje digo basta, decidi deixar de ser teu marionete e passo a cortar uma a uma das cordas com as quais dirigiste minha vida durante essa travessia. É tempo de tomar as próprias rédeas e com elas traçar o trajeto que me leve aos braços dessas duas almas que também se encontram presas ao teu estranho coração. Esperem princesas, o avô está outra vez em marcha e com forças renovadas para reencontramo-nos no caminho!

Traducido al portugués por Mariana Mortani (@MMortani) con la colaboración de Ana Claudia Bertrand Mesquita (@BertrandCacau)



"Enough"


I received the new shudder with the advantage of expecting it, although I must confess that I kept inside me a few drops of illusion that soon were evaporated. Is very painful to feel once again your impartiality, your sharp "no" covered of injustice. Therefore today I say enough, I decide to stop being your puppet and proceed to cut one by one the cords with which you handled my life during this journey. It is time to take the reins myself and with them to trace the path that leads me to the arms of those two souls who are also prey of your strange heart. Wait princesses, grandfather is once again in motion and with renewed strengths to meet you again on the road!

Traducido al inglés por Jovanka Chikova (@yoyo_jj) con la colaboración de Mónica Murillo (@LEIColombia)



"Assez"

J’ai reçu le nouveau frisson avec l’avantage de l’avoir attendu, bien que je doive reconnaitre que je gardais à l’intérieur de moi quelques gouttes d’illusion qui très vite se sont évaporées. C’est très douloureux de sentir à nouveau ton détachement, ton "non" affilé recouvert de déraison. C’est pour cela qu’aujourd’hui je dis "assez", je décide d’arrêter d’être ta marionnette et je procède à couper une à une les cordes avec lesquelles tu manies ma vie durant cette traversée. Il est temps de prendre les rênes en main et avec elles de tracer le trajet qui me mènera aux bras de ces deux âmes qui se trouvent aussi prisonnières de ton cœur étrange. Attendez princesses, le grand-père est à nouveau en route et avec des forces renouvelées pour nous retrouver sur le chemin!

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)



"Prou"

Vaig rebre el nou cimbràs amb l’avantatge d’estar esperant-lo, encara que he de confessar que guardava dins meu algunes gotes d’il•lusió que aviat es van anar evaporant. És molt dolorós tornar a sentir la teva indiferencia, la teva filosofia del “no” recobert de desraó. Per això avui dic prou, decideixo deixar de ser la teva titella i procedeixo a tallar una a una les cordes amb les quals vas manejar la meva vida durant aquesta travessia. És temps de prendre les pròpies regnes i amb elles traçar el trajecte que em porti als braços d’aquestes dues ànimes que també es troven preses del teu estrany cor. Esperin princeses, l’avi de nou està en marxa i amb forces renovades per retrobar-nos en el camí!

Traducido al catalán por Verónica Quero (@veroqt)



"Basta"

Ho ricevuto una nuova scossa, col vantaggio che me l’aspettavo, sebbene debbo confessare che dentro di me conservavo gocce d’illusione che subito si sono evaporate. È dolorosissimo sentire nuovamente il tuo distacco, il tuo pungente "no" ricoperto dall’irragionevolezza. Per questo, oggi dico basta, decido di non essere più il tuo burattino e procedo a tagliare una ad una le corde con le quali hai diretto la mia vita durante questo tragitto. È il momento di prendere le proprie redini e con esse delineare il percorso che mi possa portare fino alle braccia di quelle due anime che anche si trovano prigioniere del tuo strano cuore. Aspettate principesse, il nonno, ancora una volta, si è messo in moto con rinnovate forze per ritrovarci nel cammino!

Traducido al italiano por Donato Califri (@DonyCasiAngel) con la colaboración de Paula Frondizi



"Доста"

Примив ново потресување со предноста што го очекував, иако морам да признаам дека во мене чував трошка илузија што набрзо испари. Многу боли повторно да се почувствува твојата одвоеност, твоето остро „не“ прекриено со неразум. Затоа денес викам доста, одлучувам да не бидам повеќе твоја марионета и да ги пресечам јажињата со кои го водеше мојот живот на ова патување. Време е да ги земам уздите и со нив да го истрасирам патот што ќе ме однесе во прегратките на тие две души што исто така се затвореници на твоето необично срце. Чекајте принцези, дедото повторно и со обновени сили е во поход да се сретнеме на патот.

Traducido al macedonio por Arso Risteki (@arso_r)



"מספיק"


קיבלתי את המכה החדשה עם היתרון שכבר ציפיתי לה, למרות שאני חייב להודות ששמרתי בתוכי כמה טיפות של תקווה שמהר מאד התאדו. זה מאד כואב להרגיש שוב את הקרירות שלך, את ה"לא" הישיר שלך מכוסה בחוסר צדק. לכן היום אני אומר מספיק, אני מחליט להפסיק להיות הבובה שלך ואני ממשיך לחתוך אחד אחד את החוטים אשר איתם ניהלת את חיי במשך הזמן הזה. זה הזמן לקחת את המושכות בידי ואיתם להוביל בדרך שלוקחת אותי אל הזרועות של שתי הנשמות האלו שגם נמצאות כלואות בליבך הזר. חכו לי נסיכות, סבא שוב נמצא בתנועה ועם כוחות מחודשים כדי שנפגש שוב בדרך.

Traducido al hebreo por Tal Rosenzweig (@SuenoAzul)

domingo, 20 de noviembre de 2011

MIS NOVIEMBRES

"Mis noviembres"

Llegó un nuevo despertar y, con él, la alegría del recuerdo de mi primer bocanada de aire. Ya siento el cosquilleo del camino recorrido, cuántas imágenes vienen hacia mí, todas y cada una poseedoras de las herramientas con las que se fue tallando mi presente. Ninguna de ellas las desecho, hacerlo sería abandonar mi esencia. Soy lo que soy gracias a los noviembres transcurridos y, por eso, hoy levanto mi copa brindando por los que ya vendrán y seguirán regalándome la dicha de continuar disfrutando del hermoso juego de aprender a vivir.

Hugo Accardi



"Novembri miei"

Ecco un nuovo risveglio e l’allegria di ricordare quel primo boccone d’aria. Sento già il solletico dei sentieri battuti, quante immagini vengono a me, tutte quante piene degli strumenti con i quali ho scolpito il mio presente. Non scarto nessuna di esse, farlo significherebbe abbandonare la mia essenza. Sono quel che sono grazie ai novembri trascorsi e perciò oggi alzo il mio bicchiere per fare un brindisi per tutti quelli que verranno e continueranno a regalarmi la gioia di continuare a godere del bellissimo gioco di impare a vivere.

Traducido al italiano por Paula Frondizi



"Meus novembros"

Chegou um novo amanhecer e, com ele, a alegria de minha primeira respiração. Já sinto o arrepio do caminho recorrido, quantas imagens vêem até mim, todas e cada uma dona das ferramentas com as quais se foi esculpindo o meu presente. Nenhuma delas as desfaço, fazê-lo seria abandonar minha essência. Sou o que sou graças aos novembros transcorridos e, por isso, hoje levanto minha taça e brindo pelos que já virão e seguirão me presenteando a alegria de continuar desfrutando do lindo jogo de aprender a viver.

Traducido al portugués por Mariana Mortani (@MMortani)



"Mes Novembres"

Un nouveau réveil est arrivé et, avec lui, la joie du souvenir de ma première bouchée d’air. Je sens déjà le chatouillement du chemin parcouru, combien d’images viennent jusqu’à moi, toutes et chacune possédant les outils avec lesquels a été taillé mon présent. Je ne défais aucune d’elles, le faire serait abandonner mon essence. Je suis ce que je suis grâce aux novembres écoulés et, pour cela, aujourd’hui je lève mon verre portant un toast pour ceux qui viendront et continueront à m’offrir le bonheur de continuer à profiter du beaux jeu d’apprendre à vivre.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)




"My Novembers"


A new dawn has arrived, and with it, the happiness of the memory of my first breath. I already feel the tingle of the traveled road, how many images come towards me, each and every one possessing the tools with which my present was being carved. None of them are wasted, it would be abandoning my essence. I am what I am thanks to the Novembers elapsed, and therefore, today I raise my glass toasting for the ones that will come and will continue giving me the happiness to continue enjoying the beautiful game of learning how to live.

Traducido al inglés por Jovanka Chikova (@yoyo_jj) con la colaboración de Mónica Murillo (@LEIColombia)



"Сите мои ноември"

Ново будење, и со тоа, радоста на сеќавањето на моето прво вдишување на воздух. Веќе ги чувствувам трпките од поминатиот пат, колку слики доаѓаат кон мене, сите и секоја една носител на алатките со кои се врежуваше сегашноста. Никоја од нив не ја отфрлам, ако го направам тоа би го напуштил моето битие. Сум тоа што сум благодарение на сите поминати ноември и затоа, денес ја кревам чашата наздравувајќи за тие што допрва ќе дојдат и ќе продолжат да ми ја подаруваат радоста на уживањето во прекрасната игра во која се учи да се живее.

Traducido por al macedonio por Arso Risteki (@arso_r)



"Els meus novembres"

Va arribar un nou despertar i, amb ell, l'alegria del record de la meva primera glopada d'aire. Ja sento el pessigolleig del camí recorregut, quantes imatges vénen cap a mi, totes i cadascuna posseïdores de les eines amb les que es va anar tallant el meu present. Cap d'elles les desfet, fer-ho seria abandonar la meva essència. Sóc el que sóc gràcies als novembres transcorreguts i, per això, avui aixeco la meva copa brindant pels que ja vindran i seguiran regalant la sort de continuar gaudint del bonic joc d'aprendre a viure.

Traducido al catalán por Verónica Quero @veroqt)


"הנובמברים שלי"


הגיעה זריחה חדשה ואיתה השמחה מהזיכרון של הפעם הראשונה בה הפה שלי התמלא באויר. אני כבר מרגיש את הדגדוג של הדרך בה צעדתי, כמה מראות חוזרים אלי, כל אחד מהם מחזיק בכלים איתם עוצב ההווה שלי. אני לא מתעלם מאף אחד מהם, לעשות זאת יהיה לנטוש את המהות שלי. אני מי שאני הודות לנובמברים אותם עברתי ולכן היום אני מרים כוסית לחיי אלה שיבואו וימשיכו להעניק לי את האושר כדי להמשיך להנות מהמשחק הנפלא הזה של ללמוד לחיות

Traducido al hebreo por Tal Rosenzweig (@SuenoAzul)

viernes, 11 de noviembre de 2011

DISTANCIA

"Distancia"

Alejarse de lo cotidiano, modificar la rutina, inhalar nuevos perfumes, recorrer otros senderos, sentir una brisa desacostumbrada, pisar suelo extraño, ser observado por miradas desconocidas, todo un repertorio de emociones que atrapo y dejo que se integren en una alocada travesía interior. Mi cuerpo sabe de desapegos, pero siente la lejanía y atesora las sensaciones que una a una se van incorporando. Nada más placentero que salir, aunque sea por un corto período, del día habitual. Por eso me toca estar aquí, con mi esencia, absorbiendo los sabores de la distancia, preparándome para recomenzar un nuevo hoy. Tal vez sea la sal de este camino la que condimente mi travesía hasta encontrar la morada donde descanse mi pluma. Todo puede ser, todo llega.

Hugo Accardi



"Distância"

Afastar-se do cotidiano, mudar a rotina, inalar novos perfumes, percorrer outras trilhas, sentir uma brisa desacostumada, pisar solo estranho, ser observado por olhares desconhecidos, todo um repertório de emoções que prendo e deixo que se integrem em uma travesia interior. Meu corpo sabe de desapegos, mas sente o afastamento e entesoura as sensações que uma a uma vão se incorporando. Nada mais agradável que sair, mesmo que se seja por um curto período, do dia habitual. Por isso tenho que estar aqui, com minha essência, absorvendo os sabores da distância, me preparando para recomeçar um novo hoje. Talvez seja o sal deste caminho o que tempere minha travessia até encontrar a morada onde descansar minha caneta. Tudo pode ser, tudo chega.

Traducido al portugués por Mariana Mortani (@MMortani) y Ana Claudia Bertrand Mesquita (@BertrandCacau)




"Distance"

S’éloigner du quotidien, modifier la routine, inhaler de nouveaux parfums, parcourir d’autres sentiers, sentir une brise inhabituelle, marcher sur un sol étrange, être observé par des regards inconnus, tout un répertoire d’émotions que j’attrape et laisse s’intégrer dans une étourdie traversée intérieure. Mon corps sait de détachements, mais sent l’éloignement et amasse les sensations qui, une à une, s’incorporent. Rien de plus plaisant que sortir, bien que ce soit pour une courte période, de la journée habituelle. C’est pour cela que je suis ici, avec mon essence, absorbant les saveurs de la distance, me préparant à recommencer un nouvel "aujourd’hui". Peut-être que le sel de ce chemin sera celui qui assaisonnera ma traversée jusqu’à trouver la maison où reposera ma plume. Tout peut être, tout arrive.

Traducido al Francés por María Salhi (@lamaroqui)



"Distance"
To strange from the daily routine, modify it, inhale new perfumes, travel through other paths, feel an unusual breeze, step on foreign soil, be observed by unknown eyes, a repertoire of emotions that caught them and left them to be integrated in a wild journey within. My body knows of impartialities, but feels the distance and treasures the sensations that one by one are incorporated. Nothing more pleasant than going out, even for a short period, of the habitual day. Therefore I have to be here, with my essence, absorbing the flavors of the distance, preparing myself to recommence a new today. Perhaps it is the salt of this road the one that will give spice to my journey until finding the dwelling where I can rest my pen. Everything can be, everything comes.

Traducido al inglés por Jovanka Chikova (@yoyo_jj)



"Distanza"

Allontanarsi dalla quotidianità, modificare la routine, inalare nuovi profumi, battere altri sentieri, sentire una brezza inabituale, calpestare un terreno bizzarro, essere osservato da sguardi sconosciuti, repertorio questo di emozioni che acchiappo ed integro in un pazzesco viaggio interiore. Il mio corpo conosce i distaccamenti, ma sente la lontananza e custodisce le sensazioni che una ad una si incorporano. Non c’è niente di più piacevole che uscire, benchè per un breve período, dalla giornata abituale. Per questo mi tocca stare qui, con la mia essenza, assorbendo i sapori della distanza, preparandomi per ricominciare un nuovo oggi. Forse sarà il sale di questo cammino che condirà il mio viaggio fino a trovare la dimora in cui la mia penna riposerà. Tutto è possibile, tutto arriva.

Traducido al italiano por Paula Frondizi



"Distància"

Allunyar-se de la quotidianitat, modificar la rutina, inhalar nous perfums, recórrer altres senders, sentir una brisa desacostumada, trepitjar sòl estrany, ser observat per mirades desconegudes, tot un repertori d'emocions que atrapo i deixo que s'integrin en una esbojarrada travessa interior. El meu cos sap de desafecció, però sent la llunyania i atresora les sensacions que una a una es van incorporant. Res més agradable que sortir, encara que sigui per un curt període, del dia habitual. Per això em toca estar aquí, amb la meva essència, absorvint els sabors de la distància, preparant-me per recomençar un nou avui. Potser és la sal d'aquest camí la que condimenta la meva travessia fins trobar la casa on descansi la meva ploma. Tot pot ser, tot arriba.

Traducido al catalán por Verónica Quero (@veroqt)



"Далечина"

Да се оддалечиш од секојдневието, да ја смениш рутината, да помирисаш нови парфеми, да поминеш по други патеки, да почуствуваш ненавикнат ветер, да чекориш по нов под, да бидеш набљудуван од непознати погледи, цел репертоар од емоции што ги заробувам и ги пуштам да се интегрираат во едно диво внатрешно патување. Моето тело знае за разделби, но ја чувствува оддалеченоста и ги збогатува чувствата што едно по едно се вклучуваат. Ништо не е попријатно од излегување, макар и на краток период, од вообичаениот ден. Затоа треба да бидам тука, со моето битие, апсорбирајќи ги вкусовите на далечината, подготвувајќи се повторно да започнам нов ден. Можеби е солта на овој пат што го зачинува моето патување дури не го најдам местото каде што се одмора моето пенкало. Сè може да биде, сè доаѓа.

Traducido al macedonio por Arso Risteki (@arso_r)




"מרחק"


להתרחק מהיומיום, לשנות את המסגרת, להריח בשמים חדשים, לעבור דרך מסלולים חדשים, להרגיש משב רוח לא רגיל, לדרוך על רצפה זרה, להיות נראה לפני עיניים זרות, קבוצה של רגשות שנתפסו ונתנו לעצמן להשתכן בתוכי. הגוף שלי מכיר אדישויות, אבל מרגיש את המרחק ומעריך את הרגשות שלאט לאט הופכים לחלק ממנו. אין שום דבר יותר מהנה מאשר לצאת, אפילו לשהות קצרה, מחיי היומיום. לכן אני נמצא כאן, עם המהות שלי, סופג את הטעמים של המרחק, מכין את עצמי להתחיל יום חדש. אולי זה המלח של הדרך הזאת שמתבל את הדרך שלי עד היעד בו נח העט שלי. הכל יכול לקרות, הכל מגיע.



Traducido al hebreo por Tal Rosenzweig @SuenoAzul)

martes, 25 de octubre de 2011

NOSTALGIA

"Nostalgia"

Hay días, y éste es uno de ellos, que hace mucha falta sentir tu andar a mi lado. Son esos momentos en los que tu sola presencia me daría la calma suficiente para seguir avanzando a paso firme sabiendo que ante el primer tropiezo tus manos detendrán la caída. Amor, te pido perdón por la debilidad, pero a mi cuerpo lo invaden gotas de nostalgia y resulta necesario recordarte para continuar la marcha imaginando que respiramos juntos.

Hugo Accardi


"Nostalgia"

Existem dias, e este é um deles, que faz muita falta sentir teu andar ao meu lado. São esses momentos em que só a tua presença me daria a calma suficiente para seguir avançando com passos firmes, sabendo que diante do primeiro tropeço tuas mãos impediriam a queda. Amor, te peço perdão pela debilidade, mas em meu corpo invadem gotas de nostalgia e acaba sendo necessário lembrar de você para continuar a caminhada, imaginando que respiramos juntos.

Traducido al portugués por Ana Claudia Bertrand Mesquita (@BertrandCacau)



"Nostalgia"


Ci sono giorni, è questo è uno di quelli, in cui avrei bisogno di sentirti camminare al mio fianco. Sono quei momenti nei quali anche solo la tua presenza mi darebbe la calma necessaria per continuare ad andar avanti in maniera solida, sapendo che se inciampassi le tue mani fermerebbero la caduta. Amore, perdonami questa debolezza, ma il mio corpo è invaso dalle gocce di nostalgia e allora mi resulta necessario ricordarti affinché io continui il cammino immaginandoci respirare assieme.

Traducido al italiano por Irene Tettamanti (@iretettamenti)



"Nostalgia"

There are days, and this is one of them, when I really need to feel you walking beside me. Those are the moments when your mere presence would calm me enough to continue moving forward knowing that at the first slip your hands will be there to stop the fall. Love, I ask you for forgiveness for the weakness, but my body is being invaded by drops of nostalgia and remembering you is necessary to continue the march imagining we breathe together.



"Носталгија"

Има денови, и овој е еден од нив, кога навистина ми е потребно да го почувствувам твоето чекорење покрај мене. Тоа се моментите кога самото твое присуство ме смирува доволно за да продолжам понатаму знаејќи дека при првата пречка твоите раце ќе бидат таму да го спречат падот. Љубов, те молам да ми ја простиш слабоста, но моето тело е нападнато од капки носталгија и сеќавањето на тебе ми ја дава неопходната сила да продолжам по патот замислувајќи дека дишеме заедно.

Traducido al inglés y al macedonio por Jovanka Chikova (@yoyo_jj)



"Nostàlgia"

Hi ha dies, i aquest és un d’ells, que fa molta falta sentir el teu caminar al meu costat. Són aquests moments en que la teva sola presència em donaria la calma suficient per seguir avançant a pas ferm sabent que davant la primera ensopegada les teves mans detindran la caiguda. Amor, et demano perdó per la debilitat, però al meu cos el envaeixen gotes de nostàlgia i resulta necessari recordar per continuar la marxa imaginant que respirem junts.

Traducido al catalán por Verónica Quero (@veroqt)



"Nostalgie"

Il y a des jours, et c'est l'un d'eux, qui me font beaucoup sentir le dépourvue de ta marche à mon côté. Ce sont ces moments dans lesquels ta seule présence me donnerait le calme suffisant pour continuer d'avancer à pas ferme en sachant que devant le premier obstacle tes mains arrêteront la chute. Mon amour, je te demande pardon pour la faiblesse, mais mon corps est envahi de gouttes de nostalgie et il me semble nécessaire de s'éveiller pour continuer la marche en imaginant que nous respirons ensemble.



"Heimwee"

Er zijn dagen en het is een van hen, die is er veel voelen (geur) het verstoken van uw markt in mijn kant. Ze zijn deze momenten waarvan uw aanwezigheid alleen zou ik mij de vrede niet genoeg voor het blijven toewerken naar een krachtige stap door wetenschap dat aan de voorzijde van de eerste hindernis uw handen zullen stoppen (aanhouding) De daling. Mijn liefde, ik vraag u om een vergevensgezindheid door de zwakte, maar mijn lichaam ben binnengevallen door collyrium (gouts) van heimwee en het lijkt noodzakelijk om wakker te blijven in wandelen Door wel dat we inademen samen.

Traducido al francés y al holandés por Hanane Maalem (@hippo10)

viernes, 7 de octubre de 2011

AQUI ESTOY

"Aquí estoy"

Hola solcitos, cuánto tiempo sin disfrutarnos! Son tantas las ganas de estar con ustedes que hoy decidí imaginar nuestro encuentro para anticipar la alegría de sentir sus brazos rodeando mi cuerpo. Sé que quieren escuchar cada palabra que quedó en el rincón del tiempo perdido, pero para qué removerlas si mejor es que acomodemos las que brotan espontáneamente al verlas sonreir por mi presencia. Estoy tan feliz que vuelvo a ser aquél niño que aprovechaba las tormentas para sacar su barco de papel y llevarlo sin timón por la corriente del cordón de la vereda. Ven, este es el abuelo que deseo nunca olviden, el que se alegraba acompañando esos cien metros a su creación para ver su llegada a puerto sin haber sufrido las inclemencias de alguna rama atravesada en su camino. Ese mismo abuelo que hizo este otro trayecto para sentirlas de alguna forma y que goza por adelantado el momento en que esos labios infantiles encuentren sus mejillas. Seguramente no faltará mucho para vivirlo, pero este corazón necesita irse preparando.

Hugo Accardi


"Eccomi qui"

Salve miei piccoli soli! è passato tanto tempo senza godere di un nostro incontro! È tanta la voglia che ho di stare con voi che oggi ho deciso di immaginare il nostro incontro per anticipare la gioia di sentire le vostre braccia attorno al mio corpo. So che volete ascoltare tutte quelle parole rimaste nell’angolo del tempo perduto, ma a che serve rimuoverle se è meglio sistemare quelle che sorgono spontaneamente quando vi vedo sorridere al mio cospetto. Sono così felice che torno ad essere quel bambino che approfittava le tempeste per tirar fuori la sua barchetta di carta e portarla senza timone attraverso la corrente sotto il marciapiedi. Vedete, questo è il nonno che non voglio che dimenticate, colui che si rallegrava accompagnando per cento metri la sua creazione per assistere al suo arrivo in porto senza aver sofferto le inclemenze di qualche ramicello trovato nel mezzo della sua strada. Lo stesso nonno che ha ideato questo progetto per sentirvi in qualche modo vicine e che gode in anticipo il momento in cui quelle labbra infantili troveranno le sue guance. Di sicuro non mancherà molto tempo per viverlo, ma questo cuore ha bisogno di cominciare a prepararsi.

Traducido al italiano por Paula Frondizi



"Aqui estou"


Olá sóiszinhos, quanto tempo sem disfrutarnos! É tanta vontade de estar com vocês que hoje decidi imaginar nosso encontro para antecipar a alegria de sentir seus braços rodeando meu corpo. Sei que querem escutar cada palavra que ficou no cantinho do tempo perdido, mas para que tirá-las si melhor é que acomodemos as que nascem espontâneamente ao vê-las sorrir pela minha presença. Estou tão feliz que volto a ser aquele menino que aproveitava as tempestades para pegar o barco de papel e levá-lo sem timão pela corrente do cordão da vereda. Veem? Este é o avô que desejo que nunca esqueçam, o que se alegrava acompanhando a esses cem metros a sua criação para ver sua chegada ao porto sem ter sofrido as interferências de algum ramo atravessado em seu caminho. Esse mesmo avô que fez esse trajeto para sentir-las de alguma forma y que goza antes do momento que esses labios infantis encontrem suas bochechas. Tenho certeza que não faltará muito para vivê-lo, mas este coração necessitar ir se preparando.

Traducido al portugués por Ana Claudia Bertrand Mesquita (@BertrandCacau)



"Тука сум"

Здраво сонциња, колку време без да се уживаме! Толку се големи желбите да бидам со вас, што денес одлучив да ја замислам нашата средба за да ја предвестам радоста од чувството на вашите раце обиколувајќи го моето тело. Знам дека сакате да го слушнете секој збор што остана во аголот на изгубеното време, но зошто да ги отстраниме кога подобро е да ги сместиме тие што спонтано течат кога ќе видиш дека се насмевнуваат поради моето присуство. Толку сум среќен, што повторно сум тоа дете што го користеше невремето за да извади брод од хартија и без кормило, струите да го однесат од страната на тротоарот. Гледате, овој е дедото што посакувам никогаш да не го заборавите, тој што се радуваше придружувајќи ги тие сто метри кон неговата креација за да го види неговото доаѓање во пристаништето без да страда од штетите на некоја гранка што се испречила на неговиот пат. Истиот тој дедо што го направи овој друг пат за да почувствува на некој начин и однапред да го ужива моментот кога неговите детски усни ќе ги пронајдат своите образи. Сигурно нема да фали многу за да го доживеам, но ова срце треба да почне да се подготвува.

Traducido al macedonio por Arso Risteki (@arso_r)



"Here I am"

Hello my little sunshines, long time without enjoying us! The desire to be with you is so great that today I decided to imagine our encounter to anticipate the happiness to feel your arms surrounding my body. I know that you want to hear each word that remained in the corner of lost time, but why remove them if it is better that we accommodate the ones that sprout spontaneously when seeing you smile because of me. I am so happy that I become once again that boy that took advantage of the storms to get his paper boat and bring it without a helm by the current of the cord of the path. You see, this is the grandfather that I wish you never forget, the one that was happy accompanying his creation for those hundred meters to see its arrival to port without having suffered the ravages of some branch crossed in its way. That same grandfather who made this other journey to sense you in some way and that enjoys in advance the moment in which those childlike lips find his cheeks. Surely it will not be long to live it, but this heart needs to go prepared.

Traducido al inglés por Jovanka Chikova (@yoyo_jj) con la colaboración de Mónica Murillo (@LEIColombia)



"Je suis ici"

Salut petits soleils, combien de temps sans profiter de nous! Tant sont les envies d'être avec vous qu'aujourd'hui j'ai décidé d'imaginer notre rencontre pour anticiper la joie de sentir vos bras entourant mon corps. Je sais que vous voulez écouter chaque mot qui est resté dans le coin du temps perdu, mais à quoi bon les déplacer si le mieux est que nous arrangions celles qui poussent spontanément en vous voyant sourire par ma présence. Je suis si heureux que je redeviens cet enfant qui profitait des orages pour sortir son bateau de papier et l’emmener sans gouvernail par le courant du cordon de la chaussée. Vous voyez, c'est celui-là le grand-père que je souhaite que vous n’oubliez jamais, celui qui se réjouissait en accompagnant, sur ces cent mètres, à sa création pour voir son arrivée au port sans avoir souffert l'inclémence d'une branche en travers de son chemin. Ce même grand-père qui a fait cet autre trajet pour les sentir d'une certaine manière et qui jouit d'avance du moment où ces lèvres infantiles trouvent ses joues. Il ne manquera sûrement pas beaucoup pour le vivre, mais ce cœur a besoin de se mettre à se préparer.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)

viernes, 30 de septiembre de 2011

SEGUN PASAN LOS AÑOS

"Según pasan los años"

Esta mañana zambullí la mirada en mi interior con el fin de navegar en ese mar de palabras que me permitiera reencontrar los capítulos de aquel que fui hasta llegar a ser quien soy. Qué extenso y duro ha sido el camino! Al recorrer mis días pude observar como dieron a luz las transformaciones que se fueron sucediendo. Inevitables, claro, la vida se encarga de llenarnos de experiencia y también de tallar nuestro cuerpo para estar en consonancia con los años vividos. Y aquí estoy, tratando de no ahogarme en ese caudal de sensaciones para continuar la ruta. Está en mi seguir avanzando y, por lo que vi, no puedo darme el lujo de desperdiciar lo cosechado.

Hugo Accardi


"Man mano che passano gli anni"

Stamattina ho fatto un tuffo a guardare dentro di me con l’ intenzione di navigare in un mare di parole che mi permetta di rincontrare i capitoli di quel che sono stato, fino ad arrivare a chi sono ora. Come è stato lungo e arduo il cammino! Ripassando i miei giorni, ho potuto osservare il modo in cui vennero alla luce le trasformazioni succedutesi nel tempo. Inevitabili certamente; la vita ci riempie di esperienze e scolpisce il nostro corpo affinchè siamo in linea con gli anni che abbiamo vissuto. Ed eccomi qui, a cercare di non affogare in quel mare di sensazioni per continuare il percorso. Spetta a me continuare avanti, e, dopo quel che ho visto, non posso permettermi di sciupare quel che ho già raccolto.

Traducido al italiano por Paula Frondizi

"Segons passen els anys"

Aquest matí vaig capbussar la mirada en el meu interior per tal de navegar en aquest mar de paraules que em permeti retrobar els capítols de qui vaig ser fins a arribar al qui sóc. Què extens i dur ha estat el camí! Recorrent els meus dies vaig poder observar com van donar a llum les transformacions que s'han anat succeint. Inevitables, és clar, la vida s'encarrega d’omplir-nos d’experiència i també de tallar el nostre cos per estar d'acord amb els anys viscuts. I aquí estic, intentant no ofegar-me en aquest cabal de sensacions per continuar la ruta. Està en mí seguir avançant i, pel que vaig veure, no puc donar-me el luxe de desaprofitar que es recull.

Traducido al catalán por Verónica Quero (@veroqt)



"Conforme os anos se passam"

Esta manhã escondi o meu olhar no meu interior com o fim de navegar nesse mar de palavras que me permite reencontrar os capítulos de quem eu fui, até chegar a ser quem eu sou hoje. Que longo e duro tem sido este caminho! Recorrendo por meus dias pude observar como nasceram as transformações que iam acontecendo. Inevitáveis claro, a vida se encarrega de nos encher de experiências e também de moldar o nosso corpo para estar em comunhão com os anos vividos. E aqui estou eu, tratando de não me afogar nesse mar de sensações, para poder continuar a rota. Estar em mim seguir avançando e pelo que vi, não posso me dar ao luxo de desperdiçar o que já colhi até hoje.

Traducido al portugués por Livia María Guedes (@LiviaMaria77)



"As the years pass"

This morning I dove looking inside me in order to sail in that sea of words that allows me to rediscover the chapters of who I was until getting to who I am. What an long and hard road has it been! Traveling through my days I could observe the way the transformations have gone happening. Unavoidable, of course, life takes care of giving us experience and also of carving our body to be in line with the years lived. And here I am, trying not to drown in the flow of sensations to continue the route. It is in me to further my progress and, for what I saw, I cannot afford to waste what I have harvested.



"Kако што минуваат годините"

Утрово нурнав длабоко во себе со цел да пловам во тоа море од зборови кое ми овозможува повторно да ги доживеам поглавјата од тоа кој бев до тоа кој сум. Колку долг и тежок е патот! Патувајќи низ мојот живот видов како ја видоа светлоста на денот трансформациите кои се случуваа. Неизбежни, се разбира, животот е полн со искуства и исто така да го изрезба нашето тело во согласност со проживеаните години. И сега сум тука, обидувајќи се да не се удавам во протокот на сензации за да го продолжам патот. Во мене е да продолжам понатаму и, според тоа што го гледам, не смеам да си дозволам да го изгубам она што го имам посеано.

Traducido al inglés y al macedonio por Jovanka Chikova (yoyo_jj)



"Comme passent les années"

Ce matin j’ai plongé le regard dans mon intérieur afin de naviguer sur cette mer de mots qui me permet de retrouver les chapitres de celui que j'ai été, jusqu'à arriver à celui que je suis. Qu’est-ce que le chemin a été étendu et dur! En parcourant mes jours j'ai pu observer comment ont vu le jour les transformations qui se succédaient. Inévitables, c’est clair, la vie se charge de nous remplir d'expérience et aussi de tailler notre corps pour être en consonance avec les années vécues. Et je suis ici, essayant de ne pas se noyer dans ce débit de sensations pour continuer la route. Il est en moi de continuer d'avancer et, par ce que j'ai vu, je ne peux pas m'offrir le luxe de gaspiller ce qui a été récolté.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)

martes, 20 de septiembre de 2011

MIRADAS

"Miradas"

Hoy tuve la fantasía de encontrar frente al espejo al Hugo que fui, pero no hubo caso, allí estaba el paso del tiempo, la imagen acumulada de tantos Hugos que llegaron hasta este hoy. Y al no conformarme con lo que vi, cerré los ojos por unos instantes y bajo la atenta mirada de mi viejo volví a subir a la primera bicicleta y a disfrutar de esos raspones que quedaron en mi piel; me escondí otra vez en aquél rincón alejado de la cuadra para salir último y liberar a todos mis compañeros; jugué con figuritas en el recreo largo; me alegré por un nuevo cumpleaños rodeado de amigos y me vestí nuevamente para revivir la deseada primera cita. Tantos lindos recuerdos vinieron a mi que al abrir los ojos descubrí al Hugo que acababa de dejar pero con una sonrisa fresca, a pesar de los años transcurridos.

Hugo Accardi


"Olhares‏"

Hoje tive a fantasia de encontrar em frente ao espelho o Hugo que fui, mas não sem sucesso, ali estava o andar do tempo, a imagem acumulada de tantos Hugos que chegaram até este hoje. E ao não me conformar com o que vi fechei os olhos por alguns instantes e debaixo do olhar atento de meu velho voltei a subir na primeira bicicleta e a desfrutar desses arranhões que ficaram em minha pele; me escondi outra vez naquele canto longe da quadra para sair por último e liberar para todos os meus companheiros; joguei figurinhas no recreio; me alegrei por causa de um novo aniversário rodeado de amigos, e me vesti novamente para reviver a primeira data desejada. Tantas lindas recordações vieram a mim que ao abrir os olhos descobri o Hugo que acaba de deixar mas com um sorriso freso, apesar dos decorridos anos.

Traducido al portugués por Mariana Mortani (@MMortani)



"Glances"

Today I had the fantasy to find in the mirror the Hugo that used to be, but there was no way, there was the pasaje of time, the image accumulated of so many Hugo’s that CAME to this one today. And upon not complying with what I saw, I closed my eyes for a moment and Ander the attentive eye of my father I rode, once again, my first bicycle and enjoyed tose scratches left on my skin; I hid again in that far Hawai corner of the block to go out last and the free all my companions: I placed with figures in the long recess; I was happy for a new birday surrounded by friends, and I dressed again to relive the desired first date. So many good memories CAME to me that upon opening my eyes I discovered the Hugo that I had just left but with a fresh smile, despite of the years that passed by.

Traducido al inglés por Jovanka Chikova (@yoyo_jj) con la colaboración de Mónica Murillo (@LEIColombia)



"Regards"

Aujourd'hui j'ai eu la fantaisie de trouver en face du miroir le Hugo que j'ai été, mais rien à faire, il était là, le passage du temps, l'image accumulée de tant de Hugos qui sont arrivés à cet aujourd'hui. Et ne me conformant pas à ce que j'ai vu, j'ai fermé les yeux quelques instants et sous le regard attentif de mon vieux j'ai recommencé à monter sur le premier vélo et à jouir de ces blessures qui sont restées sur ma peau; je me suis caché de nouveau dans ce coin éloigné de la base pour sortir en dernier et délivrer tous mes compagnons; j'ai joué avec des figurines pendant la longue récréation; je me suis réjoui d'un nouvel anniversaire entouré d'amis, et me suis nouvellement habillé pour revivre le désiré premier rendez-vous. Tant de jolis souvenirs sont venus à moi, qu’en ouvrant les yeux, j'ai découvert le Hugo que je venais de laisser mais avec un sourire frais, malgré les années écoulées.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)



"Mirades"

Avui vaig tenir la fantasia de trobar davant del mirall l'Hugo que vaig ser, però no hi va haver cas, allà hi havia el pas del temps, la imatge acumulada de tants Hugos que van arribar fins aquest avui. I en no conformar-me amb el que vaig veure, vaig tancar els ulls per uns instants i sota l'atenta mirada del meu vell vaig tornar a pujar a la primera bicicleta i a gaudir d'aquests rapes que van quedar en la meva pell; em vaig amagar una altra vegada en aquell racó allunyat de la quadra per sortir l’últim i alliberar a tots els meus companys; vaig jugar amb figuretes al pati llarg, em vaig alegrar per un nou aniversari envoltat d'amics, i em vaig vestir novament per reviure la desitjada primer cita. Tants bonics records van venir a mi que en obrir els ulls vaig descobrir l'Hugo que acabava de deixar però amb un somriure fresc, malgrat els anys transcorreguts.

Traducido al catalán por Verónica Quero (@veroqt)



"Погледи"

Денес ја имав замислата, пред огледалото да го најдам тој Уго што бев, но не успеав, таму беше чекорот на времето, акумулираната слика од толку Уговци што дојдоа до денес. И незадоволувајќи се со тоа што го видов, ги затворив очите за некој момент и под внимателниот поглед на татко ми, повторно се качив на мојот прв велосипед и уживав во раните што останаа на мојата кожа; повторно се скрив во тој оддалечен агол од блокот за да излезам последен и да ги ослободам моите другари; играв со сликички на големиот одмор; се радував за уште еден нов роденден опколен со другари, и одново се облеков за повторно да го преживеам посакуваниот прв состанок. Толку убави спомени ми дојдоа што кога ги отворив очите, го открив Уго што штотуку го оставив но со свежа насмевка, и покрај изминатите години.

Traducido al macedonio por Arso Risteki (@arso_r)



"Sguardi"

Oggi ho avuto la fantasia di incontrare davanti allo specchio Hugo che ero, però non era il caso, lì stava il passaggio del tempo, l’immagine che accumulava tante facce di Hugo che arrivavano a quella di oggi. E non essendo contento di quello che vedevo ho chiuso gli occhi per qualche instante e sotto lo sguardo attento del mio vecchio sono tornato a salire sulla mia prima bicicletta e a godere quelli graffi sulla mia pelle; mi sono nascosto di nuovo dietro quell’angolo lontano dall’isolato per uscire per ultimo e liberare tutti i miei compagni; ho giocato con le figurine durante la ricreazione lunga; gioivo per un nuovo compleanno circondato dagli amici, e mi sono vestito di nuovo per rivivere il primo desiderato appuntamento. Tanti bei ricordi sono venuti a me che aprendo gli occhi ho scoperto Hugo che avevo appena lasciato ma con un sorriso fresco, malgrado gli anni passati.


"Pogledi"

Danas sam imao zamisao da u ogledalu pronađem Uga kakav je bio, ali nije uspelo, tamo beše, nakon toliko vremena, slika u kojoj su se preklapale razne verzije Uga sve do one današnje. Nezadovoljan onim što sam video, sklopio sam oči na nekoliko trenutaka, i pod budnim okom mog oca vratio sam se da sednem na svoju prvu biciklu uživajući u ranama koje su ostale na mojoj koži, sakrio sam se ponovo iza onog ugla daleko od kvarta da bi izašao poslednji i oslobodio sve moje drugare; igrao sam se sa figuricama za vreme velikog odmora; radovao sam se svakom novom rođendanu okružen sa prijateljima, i obukao sam se ponovo da bih proživeo prvi željeni sastanak. Toliko lepih uspomena mi je došlo u susret da sam, kada sam otvorio oči, otkrio Uga što sam ostavio ali sa svežim osmehom na licu bez obzira na godine koje su prošle.

Traducido al italiano y al serbio por Emina Ristovic (@emyristovic)

viernes, 9 de septiembre de 2011

CONTINUARE SEMBRANDO

"Continuaré sembrando"

No existe manera de no recordarte, de no tenerte en mis pensamientos, si fuiste hace 35 años quien me regaló el privilegio de convertirme en padre por primera vez. Cómo poder olvidar el título que recibí en mis juveniles 20 primaveras si lo seguiré revalidando hasta el último de mis días. Sé que hubo materias sencillas y otras que me costó aprobarlas, pero aunque hoy te des el lujo de apartarme de tu vida navegando en aguas diferentes, debés saber que sigo aquí, esperando que tus días regresen a los míos. Sé que así será, que esa niña ya mujer que el tiempo escurrió entre mis dedos volverá a sentir el calor de mis brazos. Mientras tanto, continuaré sembrando el camino de buena hierba para estar preparado cuando llegue el momento de rendir un nuevo examen.

Hugo Accardi



"Continuerò la semina"

Non esiste modo per non ricordarti, per non averti nei miei pensieri, se sei stata colei che 35 anni fa mi regalò il privilegio di rendermi per la prima volta padre. Come posso dimenticare il titolo che ricevetti nelle mie giovani 20 primavere se continuerò a convalidarlo fino all’ ultimo dei miei giorni. So che ci furono materie semplici e altre che furono difficili da superare, però nonostante oggi ti concedi il lusso di allontanarmi dalla tua vita navigando il acque diverse, devi sapere che io resto qui, sperando che i tuoi giorni ritornino assieme ai miei. So che così sarà, che quella bimba ora donna che il tempo fece scivolare tra le mie dita tornerà a sentire nuovamente il calore delle mie braccia. Nel frattempo, continuerò a seminare la strada di erba buona al fine di essere preparato quando giungerà il momento di ridare un nuovo esame.

Traducido al italiano por Irena Tettamanti (@iretettamanti)



"Continuarei semeando"

Não existe forma de não lembrar de você, de não te ter em meus pensamentos, se você foi durante 35 anos quem me deu o privilégio de ser pai pela primeira vez. Como poder esquecer o título que recebi em minhas 20 juvenis primaveras se seguirei revalidando até o último dia de meus dias. Sei que houveram assuntos simples e outros que custei a aprovar-los, mas mesmo que hoje se dê ao luxo de me afastar de sua vida navegando em águas diferentes, você deve saber que sigo aqui, esperando que seus dias voltem aos meus. Sei que assim será, que essa menina já mulher, a qual o tempo escorregou entre meus dedos voltará a sentir o calor de meus braços. Entretanto continuarei semeando o caminho de ervas boas para estar preparado quando chegue o momento de fazer uma revisão.

Traducido al portugués por Mariana Mortani (@MMortani)



"Je continuerai de semer"

Il n'existe pas de manière de ne pas se souvenir, de ne pas t’avoir dans mes pensées, si tu as été il y a 35 ans celle qui m'a offert le privilège de devenir père pour la première fois. Comment pouvoir oublier le titre que j'ai reçu dans mes 20 printemps juvéniles si je continuerai de le revalider jusqu'au dernier de mes jours. Je sais qu'il y a eu des matières simples et d’autres qu'il m'a été difficile d’avoir, mais bien qu'aujourd'hui tu te donne le luxe de m'écarter de ta vie en naviguant dans des eaux différentes, tu dois savoir que je reste ici, attendant que tes jours reviennent aux miens. Je sais qu'il sera ainsi, que cette petite fille déjà femme que le temps a fait glisser entre mes doigts recommencera à sentir la chaleur de mes bras. Pendant ce temps, je continuerai de semer le chemin de bonne herbe pour être préparé quand arrivera le moment de vaincre un nouvel examen.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)



"Ќе продолжам да сеам"

Не постои начин да не се сеќавам на тебе, да те немам во мислите, кога ти беше таа што пред 35 години ми ја подари привилегијата да се станам татко за прв пат. Како може да ја заборавам титулата што ја добив во моите младешки 20 лета, кога ќе продолжам да ја ценам до последниот ден. Знам дека имаше едноставни материи и други што ме чинеше да ги положам, но дури иако денес си го дозволиш луксузот да ме одделиш од твојот живот насочувајќи се кон други води, треба да знаеш дека уште сум тука, чекам твоите денови да се вратат кај моите. Знам дека ќе биде така, дека тоа девојче, веќе жена, што времето ја протна низ моите прсти, повторно ќе ја почувствува топлината на моите раце. До тогаш, ќе продолжам да го сеам патот со добра трева, за да бидам подготвен кога ќе стигне моментот, да предадам нов испит.

Traducido al macedonio por Arso Risteki (@arso_r)



"Nastaviću setvu"

Ne postoji način da te se ne setim, da te nemam u svojim mislima, kad si bila ti ta koja mi je pre 35 godine poklonila privilegiju da po prvi put postanem otac. Kako da zaboravim titulu koju sam dobio za svojih mladih dvadeset leta kada ću da nastavim da je cenim do poslednjeg dana svog života. Znam da je bilo lakih predmeta i onih težih koje je trebalo položiti, i ako danas dozvoljavaš sebi taj luksuz da se odaljiš od mene i da ploviš drugim vodama, moraš da znaš da ostajem ovde čekajući da se tvoji dani vrate mojima. Znam da će biti tako, da će se ova devojčica i žena koja je vremenom iskliznula iz mojih prstiju vratiti u moj topli zagrljaj. Do tada, nastaviću da sejem put dobre trave, da bih bio spreman kad dođe momenat da polažem novi ispit.

Traducido al serbio por Emina Ristovic (@emyristovic)



"I will continue sowing"

There is no way of not remembering you, of not having you in my thoughts, when you were the one who 35 years ago gave me the privilege of becoming a father for the first time. How could I forget the title that I received in my youthful 20 springs if I will continue renewing it to the last of my days. I know that there were simple subjects and others that cost me to pass them, but even if today you give yourself the luxury to set me apart of your life sailing in different waters, you have to know that I am still here, hoping that your days will return to mine. I know that thus will be, that that girl who is already a woman that time slipped through my fingers will feel again the warmth of my arms. In the meantime, I will continue sowing the road of good herb to be prepared when the moment arrives to yield a new exam.

Traducido al inglés por Jovanka Chikova (@yoyo_jj) con la colaboración de Mónica Murillo (@LEIColombia)

domingo, 28 de agosto de 2011

ENSEÑANZAS

"Enseñanzas"

Hoy vuelvo a la pluma gracias a las manos prodigiosas de la ciencia que arrancaron de mis entrañas la angustia que supe tragarme hasta convertirla en mi propio martirio interno. Qué vulnerables nos sentimos al dolor, qué terrible cachetazo nos da la vida cuando no sabemos reaccionar ante lo inesperado y afrontamos nuestra pena en silencio. Con la vivencia a cuestas puedo decirles que de todo se aprende y esta nueva enseñanza me lleva a reformar mi actitud frente a las tempestades. Es allí donde debo agarrar el timón con todas mis fuerzas, agotar mis palabras hasta que se entiendan y llevar mi barco a aguas tranquilas. Ya no quiero volver a ver las estrellas en días soleados, sólo las espero en las noches, porque es allí cuando al observarlas iluminan mis ganas de seguir en este hermoso camino.

Hugo Accardi



"Insegnamenti"

Oggi ritorno a scrivere grazie alle mani prodigiose della scienza che seppero strappare dalle viscere l'angoscia che ho sostenuto fino a farla diventare il mio supplizio interiore. Come siamo vulnerabili al dolore, è terribile quando riceviamo questo schiaffo dalla vita e non sappiamo reagire ai suoi imprevisti, e ci troviamo ad affrontare la nostra miseria in silenzio. Con la mia esperienza posso dire che si può imparare da tutto e questo nuovo insegnamento mi fa acquisire il comportamento per affrontare queste tempeste. Ed è lì che devo afferrare il timone con tutte le mie forze, esaurire le mie parole affinchè si capiscano e portare la mia barca in acque tranquille. Non voglio rivedere le stelle in giorni di sole, le aspetto soltanto nelle notti, perchè è li all'osservarle che illuminano la mia voglia di continuare questo meraviglioso cammino.

Traducido al italiano por Monika Tafuri (@Lali_MiOrgullo)



"Enseignements"

Aujourd'hui je reviens au stylo grâce aux mains prodigieuses de la science qui ont su arracher de mes entrailles l'angoisse que j'ai su avaler jusqu'à la changer en mon propre martyre interne. Qu’est-ce que nous nous sentons vulnérables à la douleur, quelle baffe terrible nous donne la vie quand nous ne savons pas réagir devant l'inattendu et nous affrontons notre peine en silence. Avec l'expérience sur le dos je peux vous dire que tout on apprend et ce nouvel enseignement m'amène à réformer mon attitude en face des tempêtes. C'est là que je dois attraper le gouvernail de toutes mes forces, vider mes mots jusqu'à ce qu'ils se comprennent et amener mon bateau à des eaux tranquilles. Je ne veux plus recommencer à voir les étoiles les jours ensoleillés, je les attends seulement les nuits, car c’est là, quand, en les observant, elles illuminent mon envie de suivre sur ce beau chemin.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)



"Ensinamentos"

Hoje volto para a caneta graças as mãos prodigiosas da ciência que souberam arrancar de minhas entranhas a angustia que soube engolir até se converter em meu próprio martírio interno. Que vulneráveis nos sentimos a dor, que terrível tapa nos da a vida quando não sabemos reagir diante do inesperado y afrontamos nossa pena em silencio. Com a experiência nas costas posso dizer-lhes que de tudo se aprende e este novo ensinamento me leva a reformar minha atitude diante as tempestades. É lá onde devo assumir o comando com todas as minhas forças, esgotar minhas palavras até que entendam e levar meu barco a águas tranqüilas. Já não quero voltar a ver as estrelas em dias ensolarados, só as espero nas noites, porque é ali quando ao observá-las iluminam minha vontade de seguir este lindo caminho.

Traducido al portugués por Mariana Mortani (@MMortani)



"Знаење"

Денес се враќам на пишувањето благодарение на огромните раце на науката што откри како да ми ја извади вознемиреноста од утробата, што ја голтав дури да се претвори во мое сопствено внатрешно измачување. Колку ранливи се чувствуваме на болката, каков страшен удар ни дава животот кога не знаеме да реагираме пред неочекуваното и да се соочиме со нашето сожалување во тишината. Со искуството на грб можам да ви кажам дека од сé се учи и ова ново знаење ме тера да го сменам мојот став кон невремето. Тогаш треба да го зграпчам кормилото со сета моја сила, да ги прикотвам моите зборови додека не се разберат и да го однесам мојот брод во мирни води. Веќе не сакам повторно да ги видам ѕвездите во сончеви денови, ги чекам само навечер, зашто тогаш кога ги набљудувам ги осветлуваат моите желби да продолжам во овој прекрасен пат.

Traducido al macedonio por Arso Risteki (@arso_r)



"Učenje"

Danas se vraćam pisanju zahvaljujući čudotvornim rukama nauke koje su znale kako da isčupaju iz moje utrobe uznemirenost koju sam podržavao sve dok se nije pretvorila u unutrašnje mučenje. Koliko smo ranjivi kada je bol u pitanju, užasno je kada nam život nanese takav udarac da nismo u stanju da reagujemo na njegove neočekivane obrte i onda se suočavamo sa sopstvenim sažaljenjem u tišini. Sa iskustvom mogu da kažem da se iz svega da naučiti nešto tako sam iz ove nove lekcije naučio kako da se borim protiv oluje. Sada moram svom snagom da uzmem kormilo u svoje ruke, da istrošim sve svoje reči sve dok ne budu shvaćene i da brod dovedem u mirne vode. Ne želim da vidim zvezde po sunčanom danu, čekam ih samo uveče zato što onda, dok ih posmatram, osvetljavaju moju želju da nastavim da hodam ovim prekrasnim putem.

Traducido al serbio por Emina Ristovic (@emyristovic)



"Learnings"

Today I return to the pen thanks to the miraculous hands of science that knew how to tear out from my center the anguish that I supported until it became my internal torment. How vulnerable we are when we sense the pain, how terrible is that slap in the face that life gives us when we don’t know how to react to the unexpected and we face our misery in silence. With my life experience I can tell you that you learn from everything and this new moral makes me re-establish my behaviour when confronting the storms. It is then when I need to hold on to the steering wheel with all my strength, exhaust my words until they are understandable and navigate my ship to calm water. I no longer want to see the stars in sunny days, I only expect them during the night, because it is then, when I watch them, they illuminate my desires to continue following this wonderful path.



"מוסרי השכל"

היום חזרתי לעט בזכות הידיים המופלאות של המדע שידעו איך לעקור מתוכי את המועקה שספגתי עד שהיא הפכה להיות העינוי הפנימי שלי. כמה רגישים אנחנו כאשר אנו מרגישים את הכאב, כמה נוראית היא הסטירה שהחיים נותנים לנו כאשר אנחנו לא יודעים איך להגיב לבלתי צפוי ואנו מתעמתים עם הסבל שלנו בשקט. עם ניסיון החיים שלי אני יכול להגיד לכם שלומדים מכל דבר והלקח החדש גורם לי לעצב מחדש את ההתנהגות שלי כאשר אני מתמודד עם סערות. זה הזמן בו אני צריך לאחוז בהגה עם כל הכוח שלי, לנצל את המילים שלי עד אשר הן מובנות ולנווט את האוניה שלי למים שקטים. אני לא רוצה יותר לראות כוכבים בימים שימשיים, אני רק מצפה להם במהלך הלילה, משום שאז, כשאני מביט בהם, הם מאירים את הרצונות שלי להמשיך בדרך המופלאה הזאת.

Traducido al inglés y al hebreo por Tal Rosenzweig (@SuenoAzul)

martes, 16 de agosto de 2011

POR USTEDES

"Por ustedes"

365 pasos me separan desde aquella mañana en la que decidí transitar un nuevo camino. Recuerdo vivamente mi incertidumbre sumada a la gran inexperiencia de ese momento. Qué es twitter? pregunté más de una vez y las respuestas no me conformaban, evidentemente era un mundo al que se ingresaba con alguna finalidad y no encontraba la mía. Comencé dejando frases que ya estaban incorporadas en mi interior. Se acuerdan de "sólo teniendo los ojos bien abiertos nos damos cuenta de la inmensidad que nos rodea, lástima que nos empecinamos en mantenerlos cerrados"? bueno, éste es el mensaje que me acompaña desde aquel primer paso y fue el que me permitió darle vida al blog y expresar en él la música surgida desde mi corazón. Allí traté de aprender a vivir, busqué a la mujer de mis sueños y pedí a gritos un genio, regresé a mi infancia, perdí, gané y seguí caminando, me confesé, vacié la mochila, aprendí a valorar más al amor, tuve reencuentros, volví a empezar y, cuando quedé nuevamente a la deriva, un simple llamado me devolvió los remos. Seguí esperando, despedí a Romina, mimé a Carlín, a Lola y a Benjamín. Renací, extrañé, conocí lugares hermosos y los que sin recorrerlos siguen vivos en mi imaginación, recordé, escuché palabras que no quiero volver a oír, soporté decisiones que aún hoy no llego a comprender, pensé en muchos de los que hoy me acompañan y, finalmente, me pregunté por qué? Hoy, después de 365 pasos, tengo la respuesta: Por ustedes!

Hugo Accardi



"Because of you"

365 steps separate me from that morning in which I decided to take on a new path. I remember vividly my uncertainty added to the lack of experience I had with a moment like that. What is Twitter? I asked more than once and the answers did not satisfy me, evidently it was a world into which people join with purpose and I could not find mine. I started by leaving fraises that have already been in my interior. Do you remember “only having the eyes wide open we take notice of the immensity that surrounds us, and unfortunately we insist on keeping them closed”? well, this is the message that accompanies me since this first step and was the one that allowed me to create this blog and express in it the music generated in my heart. There I tried to learn how to live, I looked for the woman of my dreams and desperately asked for a genie, I returned to my childhood, lost, gained and kept on walking, I confessed, emptied my bag pack, learned to appreciate love more, had reunions, started again, and when I was drifted away, a simple call gave me back my wings. I kept waiting, said good bye to Romina, pampered Carlin, Lola and Benjamin. I revived, missed, got to know beautiful places and without traveling in them they remain vivid in my imagination, I remembered, heard words I don’t want to hear again, supported decisions that even today I do not understand, thought a lot about those how accompany me and , finally, I asked myself Why? Today, after the 365 steps, I have the answer: Because of You!

Traducido al ingles por Tal Rosenzweig (@SuenoAzul)



"Por vocês"

365 passos me separam daquela manhã em que eu decidi transitar por um novo caminho. Eu lembro como se fosse hoje, a minha desconfiança somada a grande inexperiência deste momento. O que é o twitter? Perguntei-me mais de uma vez e as respostas não me conformavam, evidentemente era um mundo ao qual se ingressava com alguma finalidade e eu não encontrava a minha. Comecei deixando frases que já estavam incorporadas no meu interior. Lembram-se de: “só tendo os olhos bem abertos é que nos damos conta da imensidão que nos rodeia, é triste que insistamos em continuar com eles fechados” bom essa é a mensagem que me acompanha desde aquele primeiro passo e foi ela que me permitiu dar vida ao blog e expressar nele a musica que surgia do meu coração. Ali tratei de aprender a viver, busquei a mulher dos meus sonhos e pedi à gritos, regressei a minha infância, perdi, ganhei e segui caminhando, me confessei, esvaziei a mochila, aprendi a dar mais valor ao amor, tive reencontros, comecei de novo, e quando fiquei novamente à deriva, uma simples ligação me devolveu os remos. Segui esperando, me despedi de Romina, mimei a Carlin a Lola e a Benjamin. Renasci, senti falta, conheci lugares bonitos e os que sem conhecê-los seguem vivos na minha imaginação, recordei, escutei palavras que não quero ouvir de novo. Suportei decisões que ainda não compreendo, pensei em muitos os que hoje me acompanham e finalmente me perguntei: por quê? Hoje depois de 365 passos tenho a resposta: Por vocês!!!

Traducido al portugués por Lívia Maria Guedes (@LiviaMaria77)




"Per vosaltres"

365 passos em separen des d'aquell matí en què vaig decidir transitar un nou camí. Recordo vivament la meva incertesa sumada a la gran inexperiència d'aquell moment. Què és twitter? Vaig preguntar més d'una vegada i les respostes no em conformaven, evidentment era un món al qual s'ingressava amb alguna finalitat i no trobava la meva. Vaig començar deixant frases que ja estaven incorporades en el meu interior. Es recorden de "només tenint els ulls ben oberts ens adonem de la immensitat que ens envolta, llàstima que ens obstinem en mantenir-los tancats"? Bé, aquest és el missatge que m'acompanya des d'aquell primer pas i va ser el que em va permetre donar-li vida al blog i expressar-hi la música sorgida des del meu cor. Allà vaig tractar d'aprendre a viure, vaig buscar a la dona dels meus somnis i vaig demanar a crits un geni, vaig tornar a la meva infància, vaig perdre, vaig guanyar i vaig seguir caminant, em vaig confessar, vaig buidar la motxilla, vaig aprendre a valorar més l'amor, vaig tenir retrobaments, vaig tornar a començar i, quan vaig quedar novament a la deriva, un simple anomenat em va tornar els rems. Vaig seguir esperant, vaig acomiadar a la Romina, vaig mimar el Carlín, a la Lola i el Benjamí. Vaig renaixer, estranyar, vaig conèixer llocs bonics i els que sense recórrer segueixen vius en la meva imaginació, vaig recordar, vaig escoltar paraules que no vull tornar a sentir, suportar decisions que encara avui no arribo a comprendre, vaig pensar en molts dels que avui m'acompanyen i, finalment, em vaig preguntar per què? Avui, després de 365 passos, tinc la resposta: Per vosaltres!

Traducido al catalán por Verónica Quero (@veroqt)



"Per voi"

365 passi mi separano da quella mattina nella quale decisi di percorrere una nuova strada. Ricordo vivamente la mia incertezza associata alla grande inesperienza di quel momento. Cos’è twitter? Chiesi diverse volte e le risposte non mi erano di conforto, evidentemente era un mondo nel quale si entrava con uno scopo ed io non riuscivo a trovare il mio. Cominciai a rilasciare delle dichiarazioni che già si trovavano incorporate dentro di me. Vi ricordate di “solo tenendo gli occhi ben spalancati ci rendiamo conto dell’immensità che ci circonda, peccato che ci ostiniamo a tenerli chiusi"? bene, questo è il messaggio che mi accompagna da quel primo passo e fu proprio quello che mi permise di dar vita al blog e di esporre in esso la musica che proviene dal mio cuore. Da quel momento provai ad imparare a vivere, cercai la donna dei miei sogni e chiesi a gran voce un genio, tornai alla mia infanzia, persi, vinsi e continuai a camminare, mi confessai, svuotai la borsa, imparai a dar più valore all’amore, ebbi incontri, ricomincia e, quando rimasi nuovamente alla deriva, una semplice chiamata mi ridiede i remi. Continuai a sperare, diedi addio a Romina, coccolai Carlin, Lola, Benjamin. Rinacqui, sentii la mancanza, conobbi luoghi bellissimi i quali anche senza percorrerli restano vivi nella mia immaginazione, ricordai, ascoltai parole che mai più desidero sentire, sopportai decisioni che ancor oggi non riesco a comprendere, pensai a molti di coloro che oggi mi accompagnano e, infine, mi domandai perché? Oggi, dopo 365 passi, ho la risposta: Per voi!

Traducido al italiano por Irena Tettamanti (@iretettamanti)



"Pour vous"

365 pas me séparent de ce matin où j'ai décidé de traverser un nouveau chemin. Je rappelle vivement mon incertitude additionnée à la grande inexpérience de ce moment. Qu'est-ce que twitter? Ai-je demandé plus d'une fois et les réponses ne me conformaient pas, c'était évidemment un monde auquel on entrait avec un but précis et je ne trouvais pas le mien. J'ai commencé par laisser des phrases qui étaient déjà incorporées dans mon intérieur. Vous souvenez-vous de "seulement en ayant les yeux bien ouverts nous nous rendons compte de l'immensité qui nous entoure, dommage que nous nous obstinons à les maintenir fermés" ? Bon, c'est le message qui m'accompagne depuis ce premier pas et c'a été celui qui m'a permis de donner une vie au blog et d'y exprimer la musique surgissant de mon cœur. Ici j'ai essayé d'apprendre à vivre, j’ai cherché la femme de mes rêves et j’ai demandé à grands cris un génie, je suis revenu à mon enfance, j’ai perdu, j’ai gagné et j’ai continué de marcher, je me suis confessé, j’ai vidé le sac à dos, j’ai appris à donner plus de valeur à l'amour, j’ai eu des retrouvailles, j’ai recommencé et, quand je suis à nouveau resté à la dérive, un simple appel m'a rendu les rames. J'ai continué d'attendre, j’ai fait mes adieux à Romina, j’ai gâté Carlín, Lola et Benjamin. J'ai eu une renaissance, on m’a manqué, j’ai connu de beaux endroits et ceux qui sans les parcourir restent vivants dans mon imagination, je me suis souvenu, j’ai écouté des mots que je ne veux pas recommencer à entendre, j’ai supporté des décisions qu’encore aujourd'hui je n’arrive pas à comprendre, j’ai pensé à beaucoup de ceux qu'aujourd'hui m'accompagnent et, finalement, je me suis demandé pourquoi ? Aujourd'hui, après 365 pas, j'ai la réponse: Pour vous!

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)



"Заради вас!"

365 чекори ме одделуваат од тоа утро кога одлучив да се упатам по нов пат. Живо се сеќавам на мојата несигурност заедно со големото неискуство во тој момент. Што е Твитер? – прашав повеќе пати, а одговорите не ме задоволуваа, очигледно тоа беше свет во кој се влегуваше со некоја цел, а јас не можев да ја најдам мојата. Почнав оставајќи фрази што веќе беа сместени во мене. Се сеќавате на „само со добро отворени очи можеме да ја видиме бескрајноста што не опкружува, штета што настојуваме да ги задржиме затворени“? добро, ова е пораката што ме придружува од првиот чекор и што ми дозволи да му дадам живот на блогот и во него да ја изразам музиката што доаѓа од моето срце. Таму се обидов да научам да живеам, ја барав жената од моите соништа и викајќи побарав еден гениј, се вратив во детството, изгубив, добив и продолжив да чекорам, се исповедав, го испразнив ранецот, научив повеќе да ја ценам љубовта, имав повторни средби, повторно почнав и, кога одново останав превртен, еден едноставен повик ми ги врати веслата. Продолжив да чекам, се опростив од Ромина, го погалив Карлин, Лола и Бенхамин. Се преродив, ми недостигаше, запознав прекрасни места и тие што без да ги поминуваат, продолжуваат да живеат во мојата имагинација, се сеќавав, слушав зборови што не сакам да ги слушнам повторно, издржав одлуки што сеуште дури и денес не ги разбирам, мислев на многу од тие што денес ме придружуваат и на крај се запрашав зошто? Денес, после 365 чекори, го имам одговорот: Заради вас!

Traducido al macedonio por Arso Risteski (@arso_r)



"Zbog vas"

365 koraka me dele od onog jutra kada sam odlučio da krenem na novi put. Sećam se živopisno moje sumnje spojene sa velikim neiskustvom tog trenutka. Šta je twitter? Postavio sam to pitanje više puta ali me odgovori nisu zadovoljavali, verovatno je to bio svet u koji se ulazilo sa izvesnim ciljem ali nisam pronalazio svoj. Započeo sam ostavljajući fraze koje su bile deo mene. Sećate li se one “samo širom otvorenih očiju shvatićemo koliko je svet veliki, šteta što insistiramo na zatvorenim očima”? Dobro, ovo je poruka koja me prati od tog prvog koraka i upravo zahvaljujući njoj sam dao život blogu u kojem iskazujem muziku koja dolazi iz mog srca. U njemu sam pokušao da naučim da živim, tražio sam ženu svojih snova, pitao uz povik za genija, vratio sam se u svoje detinjstvo, izgubio sam, pobedio i nastavio da hodam, ispovedio sam se, ispraznio ranac, naučio sam da vrednujem više ljubav, imao sam susrete, počeo sam sve ispočetka i kada me je struja prevrnula, jedan poziv vratio mi je vesla. Nastavio sam hodam nadajući se, oprostio sam se od Romine, pozdravio sam se sa Carlinom, Lolom i Benjaminom. Ponovo sam se rodio, osetio sam nostalgiju, upoznao sam prelepa mesta kojima nisam prošetao ali koja i dalje žive u mojim mislima, sećao sam se, slušao sam reči koje ne želim više da čujem, izdržao sam odluke koje još uvek ne mogu da razumem, mislio sam na mnoge koji me i danas prate i, konačno, pitao sam se zašto? Danas, posle 365 koraka, imam odgovor: Zbog vas!

Traducido al serbio por Emina Ristovic (@emyristovic)



"בגללכם"

365 צעדים מפרידים ביני לבין הבוקר ההוא בו החלטתי להתחיל בדרך חדשה. אני זוכר בברור את חוסר הבטחון שלי בנוסף לחוסר הניסיון שהיו לי עם רגעים כאלה. מה זה טוויטר? אני שאלתי יותר מפעם אחת והתשובות לא סיפקו אותי, זה היה עולם אליו אנשים מצטרפים עם מטרה ואני לא יכולתי למצוא את שלי. אני התחלתי בהשארת משפטים שכבר היו בתוכי. אתם זוכרים את: "רק עם העיניים פתוחות לרווחה אפשר להבחין בכל העוצמה שיש סביבנו, וחבל שאנו מתעקשים להשאיר אותן עצומות"? טוב, זה המסר שמלווה אותי מאז הצעד הראשון והיה זה שאפשר לי ליצור את הבלוג ולהביע בו את המוזיקה שמגיעה מהלב שלי. שם ניסיתי ללמוד לחיות, חיפשתי את אשת חלומותיי ונואשות ביקשתי ג'יני, חזרתי לילדות שלי, הפסדתי, הרווחתי והמשכתי ללכת, הודתי, רוקנתי את תיק הגב שלי, למדתי להעריך יותר את האהבה, הייתי נוכח במפגשים מחודשים, התחלתי מחדש, וכאשר נסחפתי לשוליים, קריאה פשוטה נתנה לי את הכנפיים שלי חזרה. המשכתי לחכות, נפרדתי מרומינה, פינקתי את קרלין, לולה ובנימין. נולדתי מחדש, התגעגתי, הכרתי מקומות מדהימים שבלי לבקר בהם אני רואה אותם בדימיוני, זכרתי, שמעתי מילים שאני לא רוצה לשמוע יותר, תמכתי בהחלטות שאפילו היום אני לא מבין, חשבתי הרבה על אלו שמלווים אותי ולבסוף שאלתי את עצמי למה? היום, אחרי 365 צעדים, יש לי את התשובה: בגללכם!

Traducido al hebreo por Tal Rosenzweig (@SuenoAzul)

jueves, 4 de agosto de 2011

POR QUÉ?

"Por qué?"

Me pregunto por qué volviste a herirme? Mi cabeza se llena de respuestas, ninguna me conforma, cada una de ellas trata de suavizar esta nueva pérdida pero no logran su cometido. He remado con todas mis fuerzas, me preparé como nunca para llegar a esos pequeños brazos que sé me estaban esperando y otra vez encallé. Sólo me queda el consuelo de haber actuado, de haberme expuesto con mis miserias a cuestas para llegar a vos. Lo intenté y seguramente volveré a intentarlo. Se puede obtener lo buscado o perderlo, siempre dependerá de nosotros, pero cuando uno vence sus dudas, toma una decisión y la mantiene hasta el final, aunque su resultado no fuera el esperado, queda la entereza de quien luchó por conseguirlo. Hoy, con el desgarro a flor de piel, me hubiese gustado haber tenido la capacidad suficiente para ingresar a tus oscuros pensamientos y llenarlos de luz, de manera que pudieses encontrar el camino que te condujera hacia mi. Tal vez el tiempo me dé la fórmula y logre transformarlos, sólo resta esperar y no abandonar la perseverancia, aunque las heridas en mi alma tarden en cicatrizar.

Hugo Accardi



"Perché?"

Mi domando perché sei tornata a ferirmi? La mia testa è piena di risposte, ma neanche una di queste mi soddisfa. Ognuna di loro cerca di ammorbidire questa nuova perdita però non ci riesce. Ho remato tutte le mie forze, mi sono preparato per arrivare a queste piccole braccia che mi stavano aspettando e di nuovo sono caduto a terra. Solo mi resta il conforto di aver agito, di essermi esposto davanti a queste con le mie disgrazie per arrivare a te. Ho provato a farlo e sicuramente ci riproverò. Si può ottenere quello che si cerca o si perde, sempre dipende da noi stessi, però quando uno vince i propri dubbi, prende una decisione e la mantiene fino alla fine. E anche se il risultato non fosse quello sperato, quello che resta è l’integrità di quella persona che ha combattuto per ottenerlo. Oggi, con una lacrima sulla pelle, mi sarebbe piaciuto se avessi avuto la capacità a sufficienza per accedere ai tuoi oscuri pensieri e farli diventare luce in tale modo che tu avessi potuto incontrare il cammino che ti avrebbe portato verso di me. Chissà, forse il tempo mi darà una formula che mi permetterà di trasformarli, ma affinché questo succeda, non mi resta che aspettare e non perdere la perseveranza, anche se le ferite sulla mia anima tardassero a cicatrizzare.

Traducido al italiano por Emina Ristovic (@emyristovic)



"Pourquoi?"

Je me demande pourquoi as-tu recommencé à me blesser? Ma tête se rempli de réponses, aucune ne me conforme, chacune d’elles essaye d’adoucir cette nouvelle perte mais ne remplissent pas leur rôle. J’ai ramé de toutes mes forces, je me suis préparé comme jamais à recevoir ces petits bras qui, je le sais, m’attendaient et encore une fois j’ai échoué. Il me reste seulement la consolation d’avoir agi, de mettre exposé avec mes misères sur le dos pour arriver à toi. J’ai essayé et j’essayerai sûrement à nouveau. On peut obtenir ce que l’on cherche ou bien le perdre, cela dépendra toujours de nous, mais quand quelqu'un vainc ses doutes, prend une décision y la maintient jusqu’à la fin, bien que le résultat ne soit celui attendu il reste l’intégrité de celui qui a lutté pour l’obtenir. Aujourd’hui, avec la déchirure à fleur de peau, j’aurais aimé avoir eu la capacité suffisante d’entrer dans tes pensées obscures et les remplir de lumière, de manière à ce que tu puisses trouver le chemin qui te conduirait vers moi. Peut-être le temps me donne la formule et réussisse à les transformer, il ne reste qu’à attendre et ne pas abandonner la persévérance, bien que les blessures de mon âme tardent à cicatriser.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)



"Por quê?"

Me pergunto por quê você voltou a me machucar? Minha cabeça se enche de respostas, nenhuma me conforta, cada uma delas trata de suavizar esta nova perda mas não atinge o seu objetivo. Remei com todas as minhas forças,me preparei como nunca para chegar a esses pequenos braços que me estavam esperando e outra vez encalhei. Só me resta o consolo de ter atuado, de ter me exposto com minhas misérias as custas de chegar até a você. Tentei e tenho certeza que voltarei a tentar. Podemos obter o que é buscado ou perde-lo, sempre dependerá de nós mesmos, mas quando um vence as dúvidas, toma uma decisão e a mantém até o final, mesmo que o resultado não fosse o esperado fica o interesse de quem lutou para conseguir-lo. Hoje, com a lágrima da flor de pele, eu teria gostado de ter capacidade suficiente para ingressar a seus pensamentos escuros e enche-los de luz, de maneira com que pudesse encontrar o caminho que te conduziria a mim. Talvez o tempo me de a formula e consiga transformá-los, só resta esperar e abandonar a perseverança, mesmo que as feridas em minha alma demorem para cicatrizar.

Traducido al portugués por Mariana Mortani (@MMortani)




"Зошто?"

Се прашувам зошто повторно ме повреди? Главата ми се полни со одговори, со ниеден не се задоволувам, секој од нив се обидува да ја ублажи оваа нова загуба но не успеваат да го направат своето. Веслав со сите мои сили, се подготвив како никогаш за да стигнам до тие мали раце што ме чекаа и повторно заглавив. Ми останува само утехата дека дејствував, дека се изложив со моите неуспеси само за да стигнам до тебе. Се обидов и сигурно повторно ќе се обидам. Може да се добие бараното или да се изгуби, секогаш ќе зависи од нас, но кога еден ги победува своите сомнежи, донесува одлука и ја задржува до крајот, иако неговиот резултат не би бил очекуваниот, останува интегритетот на тој што се борел за да го добие. Денес, со солза на површината би ми се допаѓало да имам доволно капацитет за да се внесам во твоите темни мисли и да ги исполнам со светлина, на начин на кој што ќе можеш да го најдеш патот што ќе те води кон мене. Можеби времето ќе ми ја даде формулата и ќе успеам да ве променам, останува само да чекаме и да не ја оставиме упорноста, иако раните во мојата душа закаснуваат со заздравувањето.

Traducido al macedonio por Arso Risteki (@arso_r)




"Zašto?"

Pitam se zašto si se vratila da me povrediš? Glava mi je puna odgovora, nijedan me ne zadovoljava, svaki od njih pokušava da ublaži ovaj novi gubitak ali ne uspeva u tome. Skupio sam svu svoju snagu, spremio sam se kao nikada do sada da bih stigao do tih malih ruku za koje znam da su me čekale i ponovo sam se zaglavio. Jedino me teši da sam učinio sve što sam mogao, da sam se izložio svojim neuspesima samo da bih došao do tebe. Pokušao sam i pokušaću sigurno ponovo. Može da se dobije ili izgubi ono što se traži, to će uvek zavisiti od nas samih. Ali kad neko od nas pobedi svoje sumnje , donese odluku drži se nje do samog kraja, iako rezultat nije onaj očekivan ostaje saznanje o onom koji se borio da dostigne svoj cilj. Danas, sa suzom na površini kože, dopalo bi mi se da sam imao dovoljno mogućnosti da uđem u tvoje tamne misli i da ih ispunim svetlošću, tako da si mogla da pronađeš put koji bi te odveo ka meni. Možda će mi vreme dati formulu pomoću koje ću promeniti sve, za sada mi ostaje samo da čekam i da budem uporan, iako će potrajati dok zarastu sve rane na mojoj duši.

Traducido al serbio por Emina Ristovic (@emyristovic)

miércoles, 27 de julio de 2011

ADOLESCENCIA

"Adolescencia"

Siento a mi alrededor una constante ráfaga de quienes se empecinan en correr cuando lo que deben hacer es disfrutar de una buena caminata. No comprenden, en medio de su carrera, la vida que dejan de apreciar por ir más rápido. Lo triste es, además, que en su diaria travesía arrastran consigo a quienes desean contemplar el camino. Por favor, pido que se detengan y observen lo que están abandonando. Este es mi grito, aunque silencioso, para que de una vez por todas abran los ojos y vean que no hace falta llegar antes a la meta cuando en el trayecto no se percibe más que la propia inseguridad.

Hugo Accardi



"Adolescência"

Sinto ao meu redor uma constante explosão de quem se empenham em correr quando o que devem fazer é desfrutar de uma boa caminhada. Não entendem,em meio a sua carreira, a vida que deixam de apreciar para ir mais rápido. O triste é, aliás, que em sua travessia diária carregam consigo a quem deseja contemplar o caminho. Por favor, peço que se detenham e observem o que estão abandonando. Este é o meu grito, mesmo silencioso, para que de uma vez por todas abram os olhos e vejam que não faz diferença chegar antes na meta quando no trajeto não se percebe mais que a própria inseguridade.

Traducido al portugués por Mariana Mortani (@MMortani)



"Adolescence"

Je sens autour de moi une rafale constante de ceux qui s'obstinent à courir quand ce qu'ils doivent faire est de profiter d'une bonne longue promenade. Ils ne comprennent pas, au milieu de leur course, la vie qu'ils cessent d'apprécier pour aller plus vite. Ce qui est triste est que, de plus, dans leur traversée quotidienne ils entraînent avec eux ceux qui désirent contempler le chemin. S'il vous plaît, je demande que vous vous arrêtiez et observiez ce que vous abandonnez. C'est mon cri, bien que silencieux, pour qu'une bonne fois vous ouvriez les yeux et voyiez qu'il ne faut pas arriver d'avance au but quand dans le trajet n'est plus perçu que la propre insécurité.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)




"Adolescence"

I feel around me a constant gust of those who persist in running when what they should do is to enjoy a good walk. They do not understand, in the middle of their rush, the life that they stop appreciating for going faster. The sad thing is, besides, that in their daily crossing they drag with themselves to whom they desire to contemplate the road. Please, I ask you to stop and observe what are you abandoning. This it is my cry, though silent, so that for one and for all they open their eyes and see that there is no need to arrive before to the finish when in the journey nothing more than their own insecurity is perceived.

Traducido al inglés por Jovanka Chikova (@yoyo_jj)



"Adolescenza"

Sento attorno a me una costante esplosione di coloro che si ostinano a correre quando quello che dovrebbero fare è di godere di una buona camminata. Non capiscono, durante la loro corsa, la vita che cessano di rispettare per andare più svelti. La cosa triste è, inoltre, che trascinano con sé nel loro quotidiano girovagare anche coloro che desiderano contemplare il percorso. Per favore, chiedo che si trattengano ed osservino quello che stanno abbandonando. Questo è il mio grido, benché silenzioso, affinché una volta per tutte aprano gli occhi e vedano che non è necessario arrivare in anticipo alla meta quando lungo il tragitto non si percepisce nient’altro oltre alla propria insicurezza.

Traducido al italiano por Irena Tettamanti (@iretettamanti)



"Адолесценција"

Околу мене чувствувам една постојана низа од тие кои инсистираат да трчаат кога тоа што треба да го прават е да уживаат во добра прошетка. Не разбираат, во средина на својата кариера, животот што престануваат да го ценат за да одат побрзо. Тажното е, згора на тоа, што во секојдневното патување ги повлекуваат со себе тие што сакаат да го разгледаат патот. Ве молам, барам да застанете и да видите што напуштате. Ова е мојот повик, иако тивок, за еднаш засекогаш да ги отворите очите и да видите дека не треба да се стигне порано до целта кога патот не се забележува повеќе од сопствената несигурност.

Traducido al macedonio por Arso Risteki (@arso_r)




"Adolescencija"

Osećam oko mene konstantni niz onih koji insistiranju na trčanju kada ono što bi trebalo da rade je da uživaju u dobroj šetnji. Ne razumeju da, trčeći, prestaju da cene život samo da bi išli brže. Tužno je, pored svega toga, što u svoja svakodnevna putovanja povlače za sobom one koji žele da uživaju u putu. Ovo je moj povik, iako u tišini, kako biste jednom zauvek otvorili oči i videli da nema potrebe stići ranije do cilja kada put ionako ne vidite više od sopstvene nesigurnosti.

Traducido al serbio por Arso Restiki (@arso_r) con la colaboración de Emina Ristovic (@emyristovic)